Dizilerden geriye ne kalır? Başlangıç hikayesi mi yoksa bitiş hikayesi mi? Hangisi seyirci nezdinde daha unutulmaz ve etkileyicidir? İlk sahne mi son sahne mi? Aslında hiçbiri. İlk bakışta fark edilmeyen, alt metin dediğimiz senaristin bilinç altından seyircinin bilinç altına itinayla geçiş yapan önermesi, felsefesi kalır. Felsefesi zayıf, klişelere boğulmuş dizilerden ise geriye kocaman bir boşluk kalır ve kısa zamanda unutulur gider.

Seyirciyi hayal dünyasına davet eden ve hayal dünyasında yaşatan, gerçeklerden, adaletten, hukuktan uzak hikayeler, son bir hayali mutluluk adına mutlu sonla biter. Bir dargın bir barışık devam eden, imkansızlıkla yoğrulan aşk hikayeleri büyük kavuşma sonrası mutlu sonla nihayetlenir.

İstisnalar hariç en çok eleştirilen mantık hataları içeren bölümler genelde ilk bölümlerdir. Mutlu sonla biten diziler daha kolay kabullenilirken; mutsuz son reddedilir seyirci tarafından. Ben onca bölümü bu son için mi seyrettim düşüncesini besleyen büyüten de yine senaristtir.

Bir sezon daha devam etme kararı alındığında ya bol aksiyon eşliğinde hikaye başa sarılır ya da neredeyse tüm karakterler ölümle yüz yüze bırakılarak yeni sezonda hikaye yeniden harmanlanır.

Çoğu anlatı şaşırma unsuru içerir. Olay örgüsündeki her düğüm tahmin edilebildiğinde tesirinde kalmak pek mümkün olmazdı. Ama düğümler tahmin edilemez olmalarının yanında inandırıcı da olmalı. İnandırıcı olmak içinde mantıkla bağını koparmamalı.

İlk defa bir dizi mutsuz sonla bitti. Sonlara doğru hangisininki kara sevda, Emir'inki mi Kemal'inki mi sorusunu sorduran, bazı seyircilere Emir mutluluğu hak ediyor cümlesini kurduran Kara Sevda; ikilinin ölümüyle son noktayı koydu. Emir ölerek kazandı; amacına ulaştı, ikiliyi ayırdı, Nihan’ı Kemal’e yar etmedi.

Emir, Asu ve Zeynep karşılıksız aşkın pençesinde, kendilerine ve etraflarındaki herkese hayatı zindan ederken, Nihan ve Kemal sürekli yan yana idi. Emir’in kurduğu tuzağa, tehditlerine ikizi Ozan için boyun eğen, sözüm ona Ozan hapishanede yaşayamaz diyerek suçunu örtbas eden Nihan, verdiği kararlarla Ozan’ı ölüme götürdü. Nihan’ın yaptıkları fedakarlık olarak zihinlere kazınsa da adaletten uzak hukuku hiçe sayarak verilen kişisel kararlar hayat değil ölüm getirdi Ozan’a.

İlk sezon senaryo, Ozan, Rus kızı nasıl öldürdü, Emir’in tuzağından nasıl kurtulacak sorusu etrafında şekillenirken; ikinci sezon Ozan nasıl öldü, kim öldürdü sorusuna kilitlendi. İlk etapta intihar etti dendi öldürüldüğü sonradan açığa çıktı. Kim öldürdü sorusu ise Asu zehirledi, Zeynep boğmaya çalıştı, Tarık Zeynep’i kurtarmak için astı ve intihar süsü verdi açıklamasıyla son buldu. Tarık hapishaneye girdi Asu tımarhaneye, Zeynep ise Emir, Kemal, Nihan üçlüsü arasında kilit isim olduğu için yargılanmadan temize çıkarıldı.

Kara Sevda uğruna onca kişinin hayatı kabusa döndü gibi bir çıkarımda bulunulsa da Ozan’ın cinayet suçuna karıştığı açığa çıktığı an adalete sığınılsa idi tüm bu yaşananlar yaşanmayacaktı. Üzerinde kafa yorduğumuz şeyin bir dizi olduğunun farkındayım ama doğru noktalarda doğru tespitler yapılmadığı zaman boşa vakit geçirilmiş oluyor. Tersi durumda ise “öldüren eğlence televizyon” karşısında harcanan her dakikanın kazanca dönüşme ihtimali güçleniyor.

Final öncesi seyirci ikiye ayrıldı; Emir’in ölümüyle biten mutlu son, Emir'in kazanmasıyla biten bir diğer mutlu son şeklinde. Onca acıya, onca insanın kabusa dönen hayatına, kayıplara rağmen Nihan ve Kemal’in mutlu mesut hayatlarına devam etmesi eşyanın tabiatın aykırıydı. Kendi yaptıkları hataları asla düşünmeyen ve konuşmayan ikili faturayı daima Emir’e kesti. Hatalarını kabul etselerdi, Emir rüşvetle ve tehditle istediği gibi at koşturmaya devam edemeyecekti.

73 bölüm özenle yazılmış zeki diyaloglar eşliğinde aslında Emir de mutlu olmayı hak ediyor, aşkı uğruna mücadele ediyor hissiyatını yaşattıktan sonra, sözde sevgi adı altında bu yaşananlar aşk tutku değil, kadına şiddettir cümlesini kurmak ve Kemal’e söyletmek yetersiz ve etkisiz bir hamleydi. Senaryonun hamuru şiddet üzerine şekillendi. Şiddete başvurmayan kimse yoktu hikayenin içinde. Bir ara Kemal düşmanına benzemeyi tercih etti. Reytinglerin düşüş ibaresi göstermesiyle tekrar özüne döndü ve Nihan'la yan yana geldi. Düşmanla düşmana dönüşerek, kötülerle kötülüğe müracaat ederek mücadele edilmez!

Hikayenin en derin, çok boyutlu karakteri Emirdi. Emir’i alın hikayeden geriye hiçbir şey kalmaz. Yaşananların hikayenin merkezi Emir’di. Her sözü itinayla yazıldığı, hayat hikayesindeki sebep sonuç bağlantıları kusursuz kurulduğu için dizi aleminden bir Emir Kozcuoğlu karakteri geçti!