Yahudiler'in zor sınavı

Zannediyorum Yahudiler tarihlerinin en zorlu sınavından geçiyorlar. Bu sınav "arz-ı mev'ud" olarak kabul ettikleri topraklarda tutunmak için Filistinlilere karşı verdikleri mücadeleyle, bir diğer ifadeyle elli yıldır Filistinliler'in dirençlerini bir türlü kıramamalarıyla ilgili değil. Tam tersine bu direnci kırmak için benimsedikleri metotlarla ilgili.

Bilindiği gibi Yahudiler üç bin yıldır dünyanın çeşitli bölgelerine zorunlu veya gönüllü göçe zorlanmışlar ve buralarda azınlık halinde yaşamışlardır. Ve buralarda çeşitli zorluklarla karşı karşıya kalmışlardır. Hz. İsa'nın Hristiyan inancına göre çarmıha gerilmesinden sorumlu tutulduklarından dolayı, özellikle Hristiyan dünyasında her türlü kötülüğün müsebbibi olarak görülmüşler ve XV. yüzyılda İspanya, XVI ve XVII. yüzyılda Polonya başta olmak üzere muhtelif Avrupa ülkelerinde zaman zaman yok olma tehlikesiyle karşı karşıya kalmışlardır. II. Dünya Savaşı esnasında nazi toplama kamplarında karşılaştıkları muamele de göz önüne alındığında Batı'da "anti-semitizm"in Yahudiler'in abarttığı kadar olmasa da zaman zaman ciddi boyutlara tırmandığını ortaya koyuyor.

Yahudi diasporasının bütün bu tarihi süreçte lehlerine kullandıkları en kuvvetli gerekçe, içinde yaşadıkları toplumlarda sivil bir azınlık oldukları halde muhariplere bile layık görülmeyen bir muameleyle karşılaşmış olmalarıydı, yaşama haklarının tanınmamış olmasıydı.

Museviler bugün dünyanın birçok ülkesinde hâlâ azınlık statüsündeler; özenle korunan bir azınlık statüsünde. Ama artık bağımsız bir devletleri de var: İsrail. İsrail'in Ortadoğu'daki varlığı artık inkar edilemeyen bir vakıa. Ve bu devlette de garip bir tecelli başka milletler azınlık statüsünde. Çoğunluğu Müslüman ve bir kısmı da Hristiyan olan Filistinli Araplar. Şimdi üç bin yıllık azınlık tecrübesi yaşamış bir milletten beklenen azınlık halindeki Filistinliler'in, sivil insanların, yaşama haklarını tanımaları, temel hak ve hürriyetlerine saygı göstermeleri değil mi?

Halbuki elli yıllık tecrübe İsrail'de Filistinliler'in yaşama haklarının tanınmadığını ve ikinci sınıf bir insan muamelesine tâbi tutulduğunu gözler önüne serdi. İsrail'i ziyaret edenler iki toplumun yaşama şartlarının nasıl birbirinden çok farklı olduğunu gözlemleyebiliyorlar. Son Harem-i Şerif intifadası Yahudiler'in sivillere, protestocu çocuklara nasıl acımasızca muharip muamelesi yaptığını ve taşlara kurşunlarla karşılık verdiğini gösterdi. Ve şunu da göstermiş oldu: Yahudiler için zayıf oldukları dönemlerde hukukun önemi vardır, güçlü oldukları dönemlerde değil. Bugüne kadar hukuk adına anti-semitizmi yeren bir tavır takınanlar meğer bir gün kendilerinin de benzer bir "anti"yi gerçekleştirecek bir güce kavuşmasının özlemini çekmekteymişler. İşte benim Yahudiler'in geçirmekte olduğunu düşündüğüm en zor sınavları bu.

Ve maalesef bu sınavda Yahudiler sınıfta kalmışlardır.

Filistin intifadasını yenseler bile bu zafere ulaşırken kullandıkları vasıtalar bugüne kadar ısrarla sürdürdükleri "anti-semitizm" propagandasının hukuki alt yapısını berhava etmiştir. Madem ki esas olan masum sivillerin yaşama hakkı değil, kuvvetlinin iradesidir, İspanyollar'ın, Polonyalılar'ın ve nazilerin yaptığı da esas itibariyle bundan başka bir şey değildi.