Başyazıda Hakan Arslanbenzer, Mehmet Akif'in Namık Kemal'den Cumhuriyet şiirine geçişteki tarihi rolüne işaret ediyor. Edebiyat ve siyaseti birlikte düşünmeyi öneren yazıda şairin Meşrutiyet'le manen doğduğu ve Cumhuriyet'in kültür politikalarıyla manen öldüğü ileri sürülüyor.
Ayşenur Alper, şairin şiiriyle şahsiyetini birlikte düşünmeyi öneren bir biyografi kaleme aldı. “Kendi feryadımdır ancak ses veren feryadıma” mısraına telmih yapan yazı, şairin hayatının şimdiye dek üzerinde düşünülmemiş yönlerine dikkat çekiyor.
Akif özel sayısı, şairin şiirini merkeze alan bir çalışma niteliğinde. Dursun Göksu,
kitabını “hayat, hakikat ve müşahade” ekseninde değerlendiriyor. Şairin kendinden önceki ve kendi kuşağından şairlerle olan edebi alışverişini ve kendi sesini nasıl kurduğunu ayrıntısıyla gösteriyor.
Murat Küçükçifci'nin “İki Kürsü Tek Mesele” yazısı, Akif'in
ve
kitaplarını ele alıyor. Şairin bu iki kitabını birbiriyle tefsir eden yazıda dönemin siyasi ve sosyal konularına şiirin içinden nasıl karşıladığının izi sürülüyor. Akif'in bu kitaplarda şiiri bir araç değil, bir müdahale olarak nasıl kurduğu, yazının temel izleği.
Muhammed Sarı,
kitabını “vakıa, düşünce ve belagat” ekseninde değerlendirdi. Şairin şahitlik ettiği olayları, itikadi bir dayanak noktasından nasıl dile getirdiğini ele alan yazı, şiirin dünyayla kurduğu kurucu bağa Akif üzerinden işaret ediyor ve günümüz edebiyatı için teklifler getiriyor.
Elyesa Koytak, Akif'in son kitabı
'e tarihsel bir okuma getiriyor. Kitaptaki şiirlerin, Akif'in toplumsal konumu ve okurla kurduğu irtibatın koşulları üzerinden anlaşılması gerektiğini ileri sürüyor.
Esma Güneş, şairin belagatını mercek altına aldı. Akif'in günlük konuşmayı aruzla nasıl buluşturduğunu örneklerle gösteren yazı, serinkanlı bir edebi inceleme olarak ders metni niteliğinde.
Fatih Çalmaz, Tarık Buğra ve Mithat Cemal'in romanlarında Akif'e nasıl yer verildiğini konu edindi. Yazarın, Türk roman tarihine yönelik alışılmış kalıpların dışındaki yorumları, yeni tartışmalar açıyor.
Fayrap'ın özel sayısında Akif'in siyasi tavrı, günümüze bakan ve günümüzle konuşan yanıyla ele alındı. Fazıl Baş, Akif'in İslamcılığı hakkında gelenek ve modernizm tartışmalarını irdeleyen ve bu ikiliği aşmaya yönelik bir okuma sunuyor. Murat Küçükçifci, Akif'le birlikte artık İslamcılığın sırtını halka vererek söz aldığını tespit ediyor ve son yılların İslamcılık tartışmalarındaki kısır döngüyü açıyor. Tayfun Demir, şairin Milli Mücahede yıllarında Anadolu'daki faaliyetlerinin ve siyasi tavrının izini sürüyor.
Mustafa Nezihi Pesen, “Akif'in Gerçek Karakterini Anlama Teşebbüsü” yazısında, tekrar edilmekten içi boşalan övgü sözlerini bir kenara bırakarak Akif'le sahici bir ünsiyetin imkanını araştırdı.
Selman Ertaş'ın “Akif'in düşmanları” yazısı, şaire vefatından sonra nasıl hücum edildiğini ele aldı. Yazı aynı zamanda, Nazım Hikmet, Turgut Uyar, Cemal Süreya ve Necip Fazıl gibi şairlerin tasavvurundaki Akif'i de eleştiriden geçiriyor.
Yunus Bilge Özdemir, “Akif'in Hayaletleri” yazısında son dönemde medyadaki Akif tahayyülünü irdeledi. Akif hakkında kalıplaşmış sağ ve sol kanaatlerin basındaki yansımaları, yazının konusu.
