“Her günü birbirine benzeyen yaşamlardan sıkılmıştım. Gitmek istiyordum, sadece gitmek… Yolculuk hayali bir tutkuya dönüşmüştü. Gitmek, aniden gitmek, hesapsız gitmek, yollara düşmek… Kendim dahil dokunamadıklarıma dokunmak” diyen Hasan Söylemez, büyük bir cesaret örneği göstererek cebine tek kuruş almadan Anadolu'yu turladı ve turun sonunda da yaşadıklarını 'Hayata Yolculuk' adını verdiği bir kitapta topladı. Aslında Söylemez'in yaptığı, hepimizin hayalini kurup da bir türlü gerçekleştiremediği bir şey. Sekiz ay boyunca 10 bin kilometre yol yapan Söylemez'in film gibi yolculuğunu okuduğunuzda önünüze engel diye koyduğunuz her şeyin aslında birer 'bahane' olduğunu anlıyorsunuz. Onun yolculuğu hem bize çok tandık hem de çok yabancı.
Hayykitap'ın okurlarla buluşturduğu Hayata Yolculuk sadece bir gezi kitabı değil. Söylemez'in iç dünyasında yaşadığı çıkmazlara çözüm bulma yöntemini sayfalarca okuduğunuz kişisel gelişim kitaplarından bulamazsınız. Size nasıl davranmanız gerektiği konusunda sürekli öğütler verilir fakat hiçbir öğüt sizi gerçek bir hikaye kadar etkilemez. Söylemez'in hem kendi ruh dünyasının içine hem de fiziki olarak yaptığı bu yolculuğa başlaması için her türlü maddiyatı geride bırakması gerekiyordu. Bu maddiyatın en birincisi de para idi. Söylemez, paranın satın alamayacağı çok değerli 'şeylere' ulaşabilmek için öncelikle paranın kendisine verdiği 'özgüven' ve 'güç'ten sıyrılması gerektiğini çok iyi biliyor. Bu yüzden serüvenine başlamadan önce cebindeki son parayı çocuklara dağıtıyor.
Söylemez'in yolda karşılaştığı insanlardan aldığı ilk tepkiler genelde şöyle olmuş: Nerden geliyorsun? Nereye gidiyorsun? Bisikletle mi geziyorsun? Bunca yolu nasıl bisikletle geldin? Deli misin? Bisikletin kaç vites? Bisikletin kaç para? Bu rampayı nasıl çıkacaksın? Lastiğin patlamıyor mu? Korkmuyor musun? Yorulmuyor musun? Bu eşyaları nasıl taşıyorsun? Onu gördüğümüzde hemen hemen bizim de aklımıza ilk gelecek sorular bunlar. Fakat bunca soru arasından Söylemez'i en çok mutlue den ise 'Karnın aç mı?' sorusu oluyor. Yolculuk sonunda Kadıköy İskele Meydanı'na geldiğinde Söylemez'i büyük bir kalabalık karşılayınca bu yolculuğun sadece kendisinin değil binlerce insanın hayatını değiştirdiğini anlamış. Kitabın son sayfalarında Söylemez'in çektiği fotoğraflardan oluşan bir bölüm var. Bu bölümdeki fotoğraflar da oldukça ilgi çekici.
