Tudor, ilk büyük değişim denemesini hayati önem taşıyan Beşiktaş derbisinde yaptı. Üçlü, top rakibe geçince beşli savunma belki sayısal çoğalmadan dolayı Galatasaray savunmasını daha derli toplu bir görüntüye sokmuştu. Beşiktaş'ın hücuma kalabalık çıkmayı tercih etmemesi de Galatasaray savunmasını iyi gösteren etkenlerdendi. Şenol Hoca sezonun ilk devresindeki Fenerbahçe derbisinde denemiş ve Kadıköy deplasmanından istediğini almıştı. Yeni düzende savunması iyi gibi görünen Galatasaray hücumda kendi standardının altında kaldı. Yasin, Sneijder, Bruma ve Podolski alan ve görev paylaşımını yapma konusunda yetersiz kaldı. Sarı-kırmızılılar bilinçsiz ve düzensiz ataklarından pozisyon çıkartamadı. Beşiktaş ise topu ayağına aldığı zaman tempoyu ayarlamayı becerebilen bir takım. Maçın ilk devresinde oyunun kontrolünü kaçırır gibi oldukları anlarda topu ayağına almayı bildiler. Bu da skora ihtiyacı olan Galatasaray'ın hücum devamlılığını engelledi.
Beşiktaş, rakibe pozisyon vermediği takdirde az ya da çok yakalayacağı fırsatlardan birini değerlendirmeyi planlamıştı. Talisca'nın frikiği şansın da yardımıyla siyah-beyazlılara istediğini verdi. Gol skoru değiştirdi ama oyunu değiştirmedi. Galatasaray rakibin üstüne ne kadar gitmeye çalışırsa çalışsın oyunda kontrolün gizli sahibi Beşiktaş'tı.
Tudor, sistemi kökünden değiştirme riskini böylesine bir maçta bu kadar oturmuş bir rakibe karşı almasa daha iyi bir karar vermiş olurdu. Yeni sistem Sneijder, Selçuk, Podolski gibi isimlerin insiyatif almasına da engel oldu. Sonuç olarak galibiyetin mecbur olduğu bir maçta hücum adına hiçbir şey üretemeyen bir Galatasaray vardı sahada. Belki sonuç yine aynı olurdu ama Tudor'un aldığı bu risk hiç akılcı bir yol değildi.
