1914 yılında Fransa, İngiltere ve Rusya, Osmanlı Devleti'ne savaş ilan ettiler. Osmanlı Devleti de, 11 Kasım 1914'de “Cihad-ı Ekber" ilan ederek, Bosna'dan Hindistan'a kadar tüm Müslümanları Halife'nin yanında durmaya çağırdı.

4 İngiliz ve 4 Fransız gemisi, 19 Şubat 1915 günü sabah saat 8.30'da Çanakkale Boğazı'nı bombalamaya başladılar. Planlarına göre kısa süre içinde Çanakkale'yi geçecek, İstanbul'u işgal edecek, Osmanlı Devleti'ne son vereceklerdi.

Planlar tutmadı. Bundan 102 yıl önce, 18 Mart 1915'te, Osmanlı Ordusu düşman donanmalarını Çanakkale'den püskürttü. Denizi geçemeyen düşman, Çanakkale'ye karadan saldırdı. Kara savaşlarında Osmanlı Ordusu daha büyük bir kahramanlık sergiledi. 18 Ocak 1916'da savaş Osmanlı Devleti'nin zaferiyle sona erdi.

Genelkurmay kayıtlarına göre Çanakkale savunmasında 589'u subay, 56.495'i er olmak üzere toplam 57.084 askerimiz şehit oldu. 97 bin 864 yaralımız, 11 bin kayıp, 7 bin hava değişimi, 20 bin hastalık nedeniyle ölüm, 14 bin hasta eklendiğinde, ordunun zayiatı toplam 206.507 oldu.

Anadolu'da en fazla şehit veren il Bursa: 3.735 şehit. Bursa'yı, 2.717 şehitle Balıkesir; 2.488 şehitle Konya ve 2.425 şehitle Kastamonu takip ediyor. Van, Diyarbakır, Ağrı, Bingöl, Bitlis, Mardin gibi Kürt illerinden de çok sayıda nefer Çanakkale'de şehit oldu.

Bugünkü Türkiye sınırları dışından şehit veren Osmanlı şehirleri ise şöyle:

Irak: Bağdat, Basra, Kerbela, Kerkük, Musul, Süleymaniye (Toplam 66 şehit)

Suriye: Deyrizor, Halep, Hama, Huran, Lazkiye, Rakka, Şam (Toplam 687 şehit)

Lübnan: Beyrut, Trablusşam (Toplam 51 şehit)

Filistin: Kudüs, Nablus (Toplam 100 şehit)

Arabistan: Hicaz (Toplam 8 şehit)

Libya: Trablusgarp, Bingazi (Toplam 19 şehit)

Yunanistan: Drama, Midilli, Selanik, Serfice, Siroz, Yanya, Girit (63 şehit)

Bulgaristan: Eskizağra, Filibe, Pazarcık, Rusçuk, Silistre, Varna, Vidin, Şumnu (28 şehit)

Arnavutluk: Berat, Debre, Elbasan, Ergiri, Gürüce, İşkodra (27 şehit)

Makedonya: Manastır (31 şehit)

Kosova: Kosova (65 şehit)

Bunların yanında Afganistan, İran, Yemen, Tunus, Mısır, Kırım, Kafkasya, Gürcistan ve Azerbaycan'dan Müslümanlar da Çanakkale'de şehit oldular.

“Bir gün yaza yakın İstanbul'da sıcaklık büyüktü. Ben Beyazıd merkezinde tatlıcı dükkanımda tezgahın arkasında çalışıyordum. Dükkan kapısında bir kişi durdu ve güneşin ışığını engelledi. O kişinin suretini göremedim. Dükkana girdi.... Gördüm ki üzerinde zabit kıyafeti vardı. O zaman ayaklarım kesildi. Oğlum Ramazan askerdedir. 3 aydır ondan haber alamadık. Biliyorum ki Çanakkale ve çevresindedir... Zabit sordu: 'Sana Ramazan ne düşer?'. 'oğlumdur' dedim ve zabitin gözlerindeki yaşı gördüm. Anladım ki Ramazan şehit düşmüştür. 'Sabır amca sabır, şehitler ölmez, ne mutlu sana şehit oğlun var' dedi. Sonra cebinden kahverengi bir bez çıkardı ve bana uzattı. Sarığı tanıdım, Ramazan'ındı. İşte o zaman 'oh be Ramazan, oh be evlat' diye ağlamaya başladım. 'Emine kimdir?' diye sordu zabit, 'nişanlısıdır' dedim. Can verirken Emine'yi çok andı, 'Emine beklemesin dedi, siz Emine'ye söylersiniz' dedi. Bu rüyayı nişanlısı Emine 3 kez üst üste görmüş, korkmuş, anlatmamıştı."

Bir Osmanlı neferi, yaralı bir Fransız subayını sırtlamış tedaviye götürüyor. Fransız subay, 'beni niye öldürmüyorsun' diye inliyor. Osmanlı neferi kendi kendine konuşuyor:

“Subaylarımız bize dinimizde merhamet vardır diye öğrettiler. Zaten bizde bu merhamet olmasaydı, dünyayı alırdık..."

Çanakkale Zaferimizin 102'nci yıldönümü kutlu mübarek olsun. Şehit ve gazilerimizin mekanları Cennet olsun...