11 yaşındaki Ahmet Oktay Günak, polis olma hayalini şehadetine sarmalayarak ayrıldı 17 Şubat 2017'nin terör saatinde aramızdan. Her konuya bin tweet atanlar, her meseleye sosyal medya hesaplarından yüzlerce paylaşım hesaplarından yapanlar, Tv kanallarında terör hakkında ağız dolu tükürükle püskürenler sus pus oldu minik şehidin ardından… Özgürlük ve barış diye diye ülkeyi kan gölüne çeviren PKK ve destekçilerinin dilsizliğine de, pişkinliğine de sözüm yok. 11 yaşındaki çocuğun katli normaldir onlar için. Çünkü ilk çocuk şehidimiz değil Ahmet Oktay Günak… Ne de olsa bu yıl, Türkiye'nin PKK'ya çocuk şehitler verişinin 30. yılı…
Hakkari Ortabağ'da PKK'nın bombalı saldırısında 2 çocuk şehadete yürürken sene 1987 idi. Ortabağ katliamından 24 saat geçmişken Mardin Gökdere'de henüz uykudayken PKK tarafından silahla taranan 7 çocuktan Vehibe 1.5, Eşref 3 yaşındaydı…
Aradan bir ay geçmemişti. PKK militanları Şırnak Taşdelen Köyü'nü basıp, sivilleri evlere doldurdular. Toplu katliam yapmaya hazırlanırken, dışarda dolanan bir çocuk gördüler. Yanına yaklaşıp kimin oğlu olduğunu sordular. “Ben Abuzeyit'in oğlu Gürgün'üm" cevabını alınca, “Sen eve gir sana bir şey anlatacağız" diyerek 13 kişiyle birlikte minik Gürgün'ü de katlettiler.
PKK'nın 1987 yılında katlettiği isimler arasında henüz birkaç gün önce dünyaya gözünü açan ve beşiğinde kurşunlanan Dargeçitli ve Eruhlu bebekler, terör saldırısına kurban giden Mardin'li 5 yaşındaki Birsel ve Mehmet'in de arasında bulunduğu çocuklar var. Bugün Abdullah Öcalan'ın “Bebek Katili" unvanı aldığı 4 aylık Hamza bebek; beyaz kundağında karnına kurşun yemiş fotoğrafı ile hala hatırlanır…
Gürgün'ün, Hamza'nın ve onlarca miniğin ardından PKK'nın “Kürtlere özgürlük" adı altında Kürt çocuklarını öldürmesi yeni terör saldırılarıyla devam etti. Yüzlerce çocuk bahçesinde oynarken ya da sıcak evinde uyurken terör saldırılarıyla can verdi. Doğu ve Güneydoğu Anadolu'daki Kürt aileler, evlatlarının canını kurtarmak için evlerini terk ettiler. Bölgeye görev için giden kamu çalışanları yavrularını yanında götürmeden vazifelerinin başına geçtiler. Seneler seneleri, çocukların terörle yazılan şehadetleri birbirini kovaladı. Göçlerin ardından bu bölgelerdeki birçok köy, bomboş kalıp adeta haritadan silindi. Harabeyi andıran o köylerde, PKK'nın saldırılarında yükselen çocuk feryatlarının ve kurşun deliklerinin izleri kaldı…
PKK'nın güç kaybetmesi sonrası köyler yeniden canlanmaya başladı ama PKK'nın çocuk katletmesi bitmedi. Sadece geçtiğimiz birkaç yılda onlarca çocuk PKK tarafından katledildi. Fakirlere kurban eti dağıtmak isterken PKK militanları tarafından Diyarbakır'da hunharca öldürülen
daha 16 yaşındaydı. 4 yaşındaki Halime Birlik, PKK'nın rögar kapağına yerleştirdiği el yapımı patlayıcının infilak etmesiyle can verirken, PKK patlamanın "dozajının" ayarlanamadığını açıkladı…
4 yaşındaki Halime Birlik'i katletmesi için dozaj ayarlayamayan PKK, Fırat Simpil'i uzaktan kumanda ile bombalamayı ihmal etmedi.
Silvan'da manava giderken PKK'nın bombalı saldırısında şehit olduğunda 13 yaşındaydı. Medyanın göremediği acı olayı ve PKK'nın çocuk katliamı silsilesini köy korucusu babası şöyle özetledi: “'Bir kedi bombalı saldırıda ölmüş olsaydı daha çok gündeme gelirdi. Bu olay unutulduğunda yeni masum çocuklar ölür. Benim çocuğum öldü, başka anne babalar aynı acıyı yaşamasın."
Bugün PKK'nın katliamlarına sessiz kalan ülkelerin, terör örgütü maşalarıyla çocuklarımıza kurşun çektirdiği dönemdeyiz. Milletimizin hafızasına kazınan 15 Temmuz FETÖ darbe girişiminde, kurşunların ve bombaların gölgesinde gencecik evlatlarımız şehadete yürümedi mi? Kafasından vurulan
, yüzü paramparça olduğu için DNA testi ile kimliği belirlenen Engin Tilbeç, babası ile birlikte teröristlerin kurşununa hedef olan
, yaralılara yardım ederken kurşun sıkılan Uhud Kadir Işık, F-16 bombasına hedef olan Umut Can Kılıç, ellerinde silah olmadan teröristlerin acımadan katlettiği Rüstem Resul Perçin ve Özgür Mustafa Karasakal daha 18 yaşını görememiş delikanlılardı…
Teröre kurban verdiğimiz tüm şehit çocuklarımızı ve bundan bir asır önce minik bedenlerinden büyük silahlarla cephede vatanını savunurken şehit düşen genç atalarımızı yazım vesilesiyle anıyor ve Allah'tan rahmet diliyorum.
Bugünün çocuklarının geleceği; yalın ayak mektebe giderken vatan müdafaası için boyuna bakmadan, 1. İstiklal Mücadelesi'nde Çanakkale'den Yemen'e kadar birçok cephede bizim için feda eden çocuk şehitlerimizin kanlarıyla yazılmıştır. Yüz yıl önce hürriyetleri için can verilen nesil ise; bugün ülkesinin topraklarına gözünü dikmiş ülkeler ve taşeronu terör örgütleri tarafından şehit olmaya devam ediyor…
Bu isimlere destan yazamayan, şarkı üretemeyen, hayatlarından roman çıkaramayan, şehadetlerini hatta adlarını bile bilmeyen bir millete dönüşmemiz için; TBMM ve Hükümet yetkililerimizden Resmi günlerimiz arasına “Çocuk Şehitler Günü" adı altında bir anma günü alınmasını rica ediyorum. Bizim çocuklarımız bir asırdan düne kadar; vatan toprağına gencecik bir fidan olarak düşmüş
…
