diyor,
diyor.
Cevap
sokaklarından geliyor;
hamle yapıyor, drama ustası
, hüzünleniyor tabi;
'in her şeyi koyduğu masaya, bu sefer de
'ın ciğerini koyuyor, ajitasyonun dibini buluyor, acıyla bağırıyor;
diyor.
Cevap
sokaklarından geliyor,
sahtekârlık dairesinde ilk turu tamamladığını unutuyor, önceki yalanlarıyla yeni yalanları mecburen karşılaşıyor; yalan, yalanı, yalanlamaya çalışıyor, ortalık karışıyor.
'in katillerine yazdığı kapalı devre övgüleri, bu sefer
'la sosluyor, üstüne de basıyor karabiberi, tekrar servis ediyor;
diyor.
Cevap
sokaklarından geliyor;
kitleyi genişletiyor, nutuk faslına geçiyor bu sefer, kalabalıklara(!), sürülere(!), makarnacılara(!), kömürcülere(!) sarılıyor.
Oyu, oyuna denk olmayan dağ başındaki çobana sarılıyor…
Göbeğini kaşıyan manava sarılıyor…
Bidon kafalı köylüye sarılıyor…
Gündelikçi ev kadınlarına sarılıyor…
Eski cumhurbaşkanlarına, başbakanlara, bakanlara, milletvekillerine, halkı göstererek,
diyor.
Cevap
okaklarındaki köpeklerden geliyor;
İnsan üzülüyor, vallahi üzülüyor…
Ben de üzüldüm, çok üzüldüm, çaresizce
doğru bağıran, yardım isteyen Bekir'e acıdım.
Daha önce bir
'su vardı garibin, ona yazardı, onunla dertleşir, onunla memleket meselelerini tartışırdı; o da göçüp gitti,
'in lisanından anlayan bir tek
köpekler kadı.
demeyin.
Benim de köpeklerim vardı, çok da güzel hayvanlardı.
Birinin adı
'dı, bembeyazdı, öteki
'du, domuz avcısıydı, öteki de
'dı, tavşanı kulaklarından yakalardı.
Daha bugüne kadar benim köpeklerimin bir insanı ısırdığına kimse şahit olmadı.
Çünkü benim köpeklerim
ile havlamazlardı; havladılar mı herkes haklı olduklarını anlardı.
Hazır söz köpeklerden açılmışken,
'te,
ni yazan
için de, iyi bir konu bu aslında, niye yazmadı, hayret…
Oysa
'de
ısıran köpeklerle,
'da
ısıran köpeklerin sahibini tanıyor olmalı,
…
Onları yazdı da, bunları niye yazmadı, hayret…
Memleketin kuşundan, başından, taşından, leşinden, her şeyinden bahsediyor da,
'in derdiyle dertlenen,
diye bağıran,
'in köpeklerini mi tanımıyor, hangi lisanla havladıklarını mı bilmiyor, niye sesini çıkarmıyor,
, hayret...
yerine,
cıların sahibini yazsa ya
.
Hem
de yalnız olmadığını anlar, rahatlar, fena mı olur.
