Pazar günü referandum değil de genel seçim yapılsaydı, HDP Meclis'e giremiyordu.
Pazar günü referandum değil de genel seçim yapılsaydı, AK Parti, Meclis'te Anayasa'yı tek başına değiştirecek çoğunluğa ulaşıyordu.
Pazar günü referandum değil de genel seçim yapılsaydı, AK Parti, % 45 oyla, halkın % 64'ünü temsil etme hakkını kazanıyordu.
Pazar günü referandum değil de genel seçim yapılsaydı, Kemal Kılıçdaroğlu, CHP'nin başından gidiyordu.
Bana sorarsan, mahkemeye falan gitme, sonuçları kabul et, genel seçim yapılmadığına, bir daha da genel seçim yapılmayacağına şükret.
Cumhurbaşkanı sahaya insin, işin rengi değişecek 'evet' oylarına ciddi etki edecek, dedi, 2,5 ay önce TVNET'te.
Bizim ana haberde bu konuşmayı yaptığı gün 'evet' oylarının yaklaşık oranını da açıklasaydı keşke.
O zaman hiç kimse Adil Gür'ü tartışmazdı.
AK Partililerin üçte biri, “Bu iş zor” diyordu, Cumhurbaşkanı, o tabloyu değiştirdi.
HDP'lilerin üçte ikisi, “Bu iş zor” diyordu, Cumhurbaşkanı, o tabloyu da değiştirdi.
CHP'lilerin üçte üçü, “Bu iş zor” diyordu, bu iş oldu, CHP'lilerin üçte üçü hala, “Bu iş zor” diyor.
Can çıkıyor, huy çıkmıyor arkadaş!...
Tilki, akşam arakladığı tavuğu mideye indirmiş, gelmiş sabahleyin bir köşeden manzarayı izliyor.
Kümesin sahibi üzgün tabii, adamın en iyi tavuğu yem olmuş, ağzını bıçak açmıyor.
Komşular toplanmış başına, veryansın ediyorlar tilkiye, asanı mı ararsın, keseni mi, ipte sallandıranı mı, ortalık gırla.
Tilki bakmış bakmış, “Yahu” demiş, “Şu tavuğun sahibi bağırıyor çağırıyor, bir şey demiyorum da, komşuları haddi aşıyor ya, işte o zaman şişiyor böbreklerim!...”
“Evet” oranı biraz düşük çıktı, kabul.
Ama sen de tilkiye veryansın eden komşu gibi davranmayı bırak artık, üzülüyormuş gibi yapmana gerek yok, rahat ol.
Şayet sandıkta 'evet' dediysen, şimdi 'hayır' diyebilirsin, eleştir, hataları söyle, yol göster, amenna…
Yok, sandıkta 'hayır' dediysen de adam gibi ortaya çık, vedalaş, yeniden sayım yapılsın, herkes kaç kişi olduğunu bilsin, ona göre kervanını düzsün.
Sana ellerini havaya kaldır, öyle dolaş diyen yok da, şu elini de belinden çek artık arkadaş!...
Ara kapandı, taraflar birbirine çok yaklaştı, yumruk atma mesafesi bile kalmadı.
Önünde rakibin var, orası kapalı, ileriye doğru gidemezsin ama yan taraflar açık.
Alabildiğine kollarını yan tarafa doğru açabilirsin, her iki yana doğru, hem sağa hem sola.
Açabildiğin kadar aç kollarını.
Kim daha çok kollarını açarsa, kucaklaşma anında, daha büyük bir kitleyi bağrına basacak.
Bu sistemden diktatör çıkmaz, sen bunu biliyorsun, eğer bu sistemden diktatör çıkarsa, bunu da en iyi sen biliyorsun.
Göreceksin, dil değişecek, üslup değişecek, anlayış değişecek, yaklaşım değişecek, kampanyaların şekli bile değişecek.
Kaybedenin muhatabı kazanan, kazananın muhatabı kaybeden olacak.
Yeni sistemi en çabuk kavrayan, özümseyen, demokratlığın milliyetsizlik olmadığını fark eden Türkiye'yi yönetecek.
Daha ne istiyorsun.
Avrupa bize düşman, Avrupa bizi sevmiyor, Avrupa bizim kuyumuzu kazıyor, onun için referanduma taş koyuyor.
İyi de biz çok mu seviyoruz Avrupa'yı?
Moğol istilasına karşı koyamadığımız için, Haçlı Seferleri'ne karşı direnemediğimiz için, “Sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz” dedik.
“Ne olursan ol yine gel” konjonktürel bir durumdu yani, adamın gelişini engelleyemediğimiz için “Bari gel” dedik.
Dünyanın en güçlü ordusunu kurup, dünyanın en büyük topunu yapınca, “Ya ben İstanbul'u alacağım, ya İstanbul beni” durumuna geçen de bizdik.
Biz Türkler, William James'i sevmeyiz ama pragmatik insanlarızdır, bizim itirazımız eşyanın tabiatına, gücün imkanına değildir.
Bizim itirazımız adaletsizliğe, haksızlığa, hukuksuzluğadır.
Her şey yolunda idiyse biz niye rahatsızdık?
