“Tanrım, geceyi bizim için mi böylesine gizemli ve güzel yaptın? Benim için mi? Hava ılık, ayışığı açık penceremden içeri dolmakta. Oturmuş, göklerin sonsuz sessizliğini dinliyorum. Bütün varlıklardan hayranlık duyguları yükselip birbirine karışıyor; sözcüklerle anlatılamayacak bir coşkuyla dolu gönlümü alıp sürüklüyorlar sanki. Dua ederken bile sakin değilim. Eğer sevginin sınırları varsa, bu sınırları insanlar koymuştur Tanrım, Sen değil. İnsanların gözünde suç olsa da, aşkımın Sen'in katında kutsanmış olduğunu söyle.”
Andre Gide/Pastoral Senfoni
“O sonbahar, kış, ilkbahar ve yazlarda henüz çocuğuz. Ama içimizde çocuksu bir sevinç yerine, garip bir hoşnutsuzluk, bir sıkıntı. Öğretmen anne babanın, Müslüman mahallelerindeki dar evlerin, kilise okulunun Katolik havasının, düşüncelerimizle bağdaşmayan çılgın sayılacak rahibelerin davranışlarının, öteki öğretmenlerin, öğrenmenin, düşüncelerimize yön verecek bir akım olmayışının, kavranması istenen, önümüzde bekleyen tüm yaşamın sıkıntısı var. Yaşam, şimdi ancak kavranılması ve anlaşılması gereken; oysa yaşanması, gerçeğine inilmesi ilerideki yıllara atılan bir yabancı öge gibi önümüze getirilmiş. Coğrafya derslerine getirilen yerküre gibi. Kimse yaşadığımız mevsimin, günlerin ve gecelerin yaşamın kendisi olduğundan söz etmiyor. Her an belirtilen öğretiyle, bizler hep hazırlanıyoruz. Neye?”
Tezer Özlü/Çocukluğun Soğuk Geceleri
“Kendini iyiden iyiye zeytin ağacına bağlı, sallanan dal olarak görmesini bilirsen, kımıldanışlarında sonrasızlığı tadarsın. Ve çevrende her şey ölümsüzleşir. Atalarına su vermesini bilmiş olan, türkü söyleyen çeşme ölümsüzdür, sevgilin sana gülümsediği zaman, gözlerin ışığı ölümsüzdür, ölümsüzdür gecelerin sessizliği. Zaman kumunu tüketen bir kum saati değildir artık, ekin demetlerini bağlayan bir harmancıdır.”
Antoine de Saint Exupery/Kale
“Zavallı insancıklar! En küçük bir aksilik, hiçliğinizi meydana vurmanıza yeter... Saadetiniz gibi acınızda da korkaklık vardır. Göklere kadar çıkan haz çığlıklarını bilmezsiniz siz... Hiçbir iniltiniz cehennem derinliklerine inmez. Anlamlı yüzlerden yoksun ve kendinizi tanımayacak kadar kör olan zavallılar, mutlu olunuz, ama acaba diyorum, bu sakınganlığınız bir beyin yarasından çok, bir kalp sakatlığından ileri gelmiyor mu?”
Panait Istrati/Sokak Kızı
“Uzun bir süre sustu, sonra Şeyh sakalını sıvazlayarak dedi ki:
'Sen gerçekten çok mutsuzsun yavrum!'
Bunun üzerine endişeyle sordu:
'Niçin?'
'Çok uyudun ama rahat değilsin, tıpkı güneşin alnına bir bırakılmış bir çocuk gibisin. Kavrulan kalbin gölge arıyor, ama güneşin yakıcı ışınları altında debelenip duruyor. Daha yürümeyi öğrenemedin mi?'
Bunun üzerine Said, kızarmış badem gözlerini ovuşturarak dedi ki:
'Sen uyurken başkalarının seni görmesi hoş değil!'
Şeyh, hiç aldırış etmeksizin:
'Kim nesnelerden uzaklaşırsa, nesneler de ondan uzaklaşır' dedi.”
Necip Mahfuz/Hırsız ve Köpekler
