Büyürken küçülenler | Gökhan Özcan

İstesem açıp uçabileceğim kanatlarımın olmadığını öğrendiğim günün üstünden tam kırk uzun yıl geçti.

İnsan büyüdükçe hayalleri küçülüyor diyorlardı inanmıyordum; doğruymuş meğer! Hem o kadar küçülüyorlar ki, göremiyoruz bile çoğu zaman onları.

Okullar açıldı ve çocuklar okullara kapandı yine!

Bakın buradan yetkililere soruyorum: Neden okullarda mesela günde birer saat 'Gökyüzüne Bakma' ya da 'Sessizliğin Tadını Çıkarma' dersi yok?

Aslında ben en çok 'Hayat Bilgisi' dersinden umutluydum; bunca çuvallamanın ardından bazen kendimi bir kenara çekip, “Acaba ben de herkes gibi matematiğe mi yoğunlaşsaydım?” diye soruyorum.

Okul hayatım boyunca hep şunu yapmayı istedim: Herhangi bir ders sırasında parmağımı kaldıracağım, öğretmen başıyla onayladığında yavaşça yerimden kalkarak, “Benim hiç sorum yok öğretmenim!” deyip oturacağım.

'Keşke'lerinden bir yorgan diktirip, soğuk kış gecelerinde üstüne örtse bari insan!

Anne babaların çocuklarını kötülüklerden korumaya yönelik içgüdüleri zayıflıyor ve günlük test çözme performansı kontrolörlüğüne doğru evriliyor hızla.

Ne yani, dört şıktan sadece birini işaretleyip diğerlerini üzmek istemiyorum diye beni sınıfta mı bırakacaksınız?

Çocuklara “Büyüyünce ne olacaksın?” diye sormaya korkan yetişkinlerin sayısı her geçen gün nasıl büyük bir hızla artıyor farkında mısınız?

Bu arada “yetişkin” nasıl bir kavram diye sormak istiyorum, kim, nereye yetişiyor?

Gençlere ikide bir “Siz bu ülkenin geleceğisiniz!” diye gaz veriyorsanız, bir gün dönüp “Siz de geçmişisiniz!” dediklerinde bozulmayacaksınız!

Gençliğinin bir yerine takılıp kalmış, kendini yaşlanmaya ikna edemeyen insanlar da var.

Aşık olanlar aşkları uzun ömürlü olsun diye çakılarıyla ağaç gövdelerine kalp çizerlerdi eskiden; her hafta başka bir 'ilişki' yaşayanlar ne çiziyor, 'apple' logosu mu?

“Eğer âşık isen mâşukun getir/ Eğer Ferhat isen Şirin'e yetir/ Bana derler gam yükünü sen götür/ Benim buna yeter kervanım mı var” diye soruyor Aşık Sümmani Baba, rahmet olsun.

İnsanlar hayatlarında en çok neyin eksikliğini hissediyorsa; en çok onun sözünü ediyor; 'sevgi' kelimesini dilimize adeta sakız edişimiz de, bir hastalık gibi her yanımızı saran kopkoyu sevgisizliğimiz yüzünden!

Birçok insan var ki kalbini, asacak bir askı bulamadığı eski bir ceket gibi nice zamandır çaresizce elinde tutuyor.

“Seni hâlâ seviyorum” dedi gözlerinin içine bakarak, “kendimi sevmeyi bıraktım ben!”

Sevmenin sırrı kendinden geçmededir, bencilin aşkı ticaretten başka nedir?

“İki kişi arasında, biri diğerine 'ey ben!' diyene kadar aşk yoktur” diyor Sırrî es-Sakatî Hazretleri (ks)...

“Sen âşık olamazsın” dedi meczup, “âşık olsan, sen olamazsın!"

#Büyürken küçülenler

#meczup

#apple