Diken battığı yerden çıkar

Kardeşlik yolu, imtihanlarla doludur. Birbirinden zorlu engeller, ağır hileler, cazip teklifler ve yıkıcı fitneler sizi bekler. Bütün bunları aştıktan sonra, artık sınanmış dostluktan, kadim kardeşlikten bahsedebilirsiniz.

Millet olarak, yine böyle bir yolculuğun içindeyiz. Bakalım işin sonu nereye varacak?

'Yol evlâdı olmak' diye bir deyim var. Bin yıllık tarihimizi bundan daha güzel ne anlatabilir? Yürüyen hüküm, yürüyen millet.

Yolculuğumuz boyunca neler gördük, yaşadık?

İnsan bazı zamanlarda kalbinin hızına yetişemez. Geride kalır.

Başımıza sıklıkla gelenlerden biri de budur. “Neşeli körlük” diyelim.

Şunu da söyleyelim:

İnancımızdan kaynaklanan mesuliyet duygusu nedeniyle, 'uydum dünyaya' diyemeyiz.

İsteyen elbette diyebilir. Dediği an, kullanışlı bir nesneye dönüşmüş olur. Böyle kimselerin taliplisi çoktur.

Yanılmıyorsam Tanpınar'da geçiyordu. Hafızamda kaldığı kadarıyla: “Temiz kalmak istiyorsan, sadece elindeki işe bak.” Buradan devam edersek; işimiz, millet ve memlekettir.

Kafamızı kaldırmamız halinde, aklımız karışabilir.

Nitekim bazılarının karışmıştır. Örnek konusunda sıkıntı çekmiyoruz. Her yerde ve türlü şekildeler. Kimi terör sektörünün bir parçası, kimi menfaat avcısı, kimi de sahibinin sesi.

Birinin bize şöyle dediğini düşünelim:

'Allah sana senin gibi bir evlat versin.'

Bu bizim için dua mı, beddua mı? Amin diyebiliyor muyuz?

***

Bin şükür. Yaşadığı toprakların yabancısı olanlardan ve kendi insanını hor görenlerden değiliz.

Geçmişteki musibetleri geçmemiş kabul ediyor; esaslı bir ders, hakiki bir ibret olarak aklımızda tutuyoruz.

Mesela acılarla dolu Balkan tecrübesi bize ne anlatıyor?

Oralarda müslümanlar katledilirken, batılı gazeteler tersini yazıyordu.

Balkanlarda, emsali olmayan bir algı operasyonu yapıldı. Devlet, adım atamaz hale getirildi. Bir benzerini ancak şimdi görebiliyoruz. O gazetelerin bir kısmı da sanki ülkemize taşınmış. Her çeşit yalanı söyleyenler, iftirayı atanlar, en korkunç cinayetleri bile çekinmeden işleyenler, insan onurundan dem vurabiliyor.

Yeni imtihanlarımızdan biri de galiba bu: Katillere, katil değil de maktul olduğumuzu ispat etmek zorundayız.

***

İçimden geldi. Sevdiğim ilçe isimlerini hızlı bir şekilde yazacağım: Ahlat, Pasinler, Çaldıran, Malazgirt, Bolvadin, Kırkağaç, Avanos, Karapürçek, Doğanşar, Banaz, Gelendost, Şarkışla, Samanpazarı, Şebinkarahisar, Boyabat, Boğazlıyan, Diyadin, Saruhanlı, Akseki, Germencik, İnhisar, Ağlasun, İznik, İskilip, Acıpayam, Göynük, Lüleburgaz, Beyşehir, Yalvaç, Merzifon, Sarıkamış, Bismil, Simav, Adilcevaz, Horasan, Serdivan, Elbistan, Derbent, Çavdarhisar, Arguvan… (İsimler öyle güzel ki, insanın durası gelmiyor.)

İşte bu beldelerin hepsi kardeştir. Ahmet ile Mehmet gibi kaderleri birbirine bağlıdır. Yangından kurtarılmışlardır ve yine ilk kurtarılacak olanlardır.

Yazımızın girişinde, 'yolculuk' demiştik. Kastımız, yeni bir istiklâl ve istikbal yürüyüşüdür, mücadelesidir. Kardeşleri bir arada tutma gayretidir.

Soru:

Topraklarımızda yabancı keskin nişancıların ne işi var?

Cevap:

Hak ile bâtıl.

Bir soru daha: Parti içi çekişmeler ve siyasetçiler arasındaki biçimsiz polemikler, hangisine hizmet eder?

Bu kadar uzun ve sorunlu bir sınırı hiçbir ülke kaldıramaz, taşıyamaz.

Sınır değil, kuşatma hattı. Tehditleri ve fırsatçıları bertaraf etmeye çalışmak yerine, birbirimizi dışlamakla, suçlamakla meşgulüz.

Afyon ilinin Bayat ilçesinden derlenmiş bir atalar sözü:

“Harman yeri, davran yeri.”

Vatanımızın mühim bir parçası ve hemen ötesi yangın yerine dönmüş durumda. Bu nasihati mevcut şartlara göre güncellememiz gerekiyor.

#Diken battığı yerden çıkar