Günlerce uykusuz kaldım. Önümde onlarca kitap, binlerce kare fotoğraf, siyah beyaz videolar vardı. Hepsini okuyor, izliyor, not alıyordum. Hayatım bir anda yüz yıl geriye gitmişti. Kendimi o kadar çok kaptırmıştım ki, artık rüyalarımda o dönemde yaşıyor, o dönem tartışmalarının içine giriyordum.

1999 yılında, meslek hayatımın en önemli dönüm noktalarından birini yaşıyordum. Profesyonel anlamda ilk belgeselimi yapıyordum. Dört bölümlük belgeselin adı, “İlk Meclis”ti. 23 Nisan 1999 yılında ekran başında ilk bölümünü izlerken heyecanım doruktaydı. Belgesel izlenme rekoru kırmamıştı. Nedense, Kemal Sunal'ın filmleri kadar ilgi beklemiştim. Toyluk işte.

1999 yılında Meclis'te yaşananlarla, belgesel arasında paralellikler vardı. Merve Kavakçı başörtüsünden dolayı Meclis'ten çıkartılırken, giyim kuşam tartışmalarının ilkinin 1920 yılında yaşandığı yayınlanıyordu. Denk gelmişti, planlı değildi.

10 Mayıs 1999'da RTÜK'ten Kanal 7'ye bir yazı geldi. Belgeselin son bölümünün yayınlanması halinde, kanalın bir yıl kapatılacağı, hatta lisansının iptal edileceğini söyleyen bir yazıydı. Yumruk gibi boğazıma tıkandı bu yazı. Ancak RTÜK kararını tarihe geçirecek ve okullarda ders olarak okutacak kısmı, gerekçede yazılan bölümdü.

ün

Kanal 7, içinde suç teşkil edecek hiçbir şey olmamasına rağmen belgeselin son bölümünü yayınlamadı mecburen. Bugüne kadar tekrarı da yayınlanmadı. Daha yeni başlayan belgesel yönetmenliği hayatıma o yıl ara verdim.

İnkılap Yayınları daha sonra belgeseli kitap haline getirdi. Ancak yıllarca 23 Nisan günü geldiğinde, hep o ilk yayın gününün, yarım kalmış ve hüzne dönüşmüş heyecanını hatırladım.

Aradan 4 yıl geçti. TBMM Başkanı

basın danışmanı arıyordu ve adaylardan biri bendim. Arınç, benden bir konuşma metni yazmamı istedi. Konu İlk Meclis'ti! 23 Nisan törenlerinde TBMM Başkanları tarihi İlk Meclis binasında bir konuşma yaparlardı. İşte konuşmayı yazmamı istemişti.

Çok heyecanlandım ve mutlu oldum. İşsizdim, bir işe alınmamın heyecan veren imtihanıydı bu. Mutluydum, çünkü rüyalarımda görecek kadar içinde yaşadığım İlk Meclis'i yazacaktım. Sonradan öğrendim, Arınç, benimle birlikte 3 kişiye daha aynı metni yazdırmıştı, beğendiğini okuyacaktı.

23 Nisan 2003 günü, yine heyecanla ekran başına oturdum. Arınç benim metnimi okuyunca havalara uçtum. Belgeselin yarım kalmış sevinci o gün tamamlandı. Bu konuşma metni çok ilgi gördü ve bu sayede Bülent Arınç beni danışman olarak işe aldı.

ç

İlk Meclis, bu hatıralar yüzünden benim için özel değil sadece. Osmanlı'nın son bir çırpınışla ayakta kalma mücadelesi, Anadolu çocuklarının derme çatma bir binada, milleti temsil edecek bir Meclis kurması ve o mecliste yaşananlar beni çok derinden etkiledi. Tarih, ülke, millet anlayışım değişti.

İlk Meclis

1923 yılında, İlk Meclis, Ali Şükrü Bey cinayeti bahane edilerek kapatıldı. O renkli ve canlı Meclis bir daha olmadı.

Etkisi bugüne kadar sürdü.

23 Nisanların bir çocuk bayramı olarak öne çıkmasını doğru bulmuyorum. 23 Nisan, milli egemenlik yönüyle daha çok öne çıkmalı ve daha çok o ilk günlerdeki ruh konuşulmalı.

Çocuklarımıza öğreteceğimiz asıl şey, milli mücadeleyi yöneten ve bize özgür bir ülke bırak