Siyaset, söz ve yönetme sanatıdır. Toplum tercihini yaparken bu iki şeyden etkilenir. Sözü güzel olanın yönetimi de güzelse, millet siyaseten onu tercih eder. Bugüne kadar milletin duygusal ve ani kararlarla siyasi tercih yaptığı görülmemiştir. Türkiye’de toplumsal olaylar ve ekonomik trendlerle, siyasi tercihler arasında her zaman doğrusal bir ilişki vardır. Ekonomisi bozuk olan hükümetin sözü güzel olsa, kar etmez. Düzeni, dirliği, çiti çubuğu, aşı işi yerinde olan milletin kararını da hiçbir güç değiştiremez.

Herkesin gözü iktidarın üzerindedir. Seveni de sevmeyeni de ona bakar, onu konuşur, ona göre pozisyon alır. Muhalefet ise, sözü ve yönetme sanatı daha iddialıysa iktidara alternatif olur. İktidarın sözünden daha güzel bir söz, yönetiminden daha iddialı bir yönetim ışığı görmüşse, millet yüzünü muhalefete döner. Demokrasilerde sistem böyle çalışır.

Türkiye’de ekonomiyi, dirlik düzeni bozan her parti, muhalefetle yer değiştirmiştir. Bazen iktidarlar hayatı o kadar kötü hale getirir ki, millet sırf onu cezalandırmak için yönetim becerisine bakmadan muhalefeti tercih eder. Sosyaldemokrat Halkçı Parti (SHP), 1989 da yerel seçimlerde İstanbul, İzmir ve Ankara başta, 600 den fazla belediye başkanlığını böyle kazandı. Yönetimi beceremediği için de bir sonraki seçim de kaybetti.

İktidar kötüyse muhalefet kazanır, ya iktidar iyiyse ne olur? O zaman muhalefet iktidardan daha iyi bir yönetim alternatifi olduğunu ispatlamalıdır ki millet onu tercih etsin. Muhalefetin iktidardan daha iyi bir sözü ve daha iyi bir yönetim teklifi yoksa ne olur? Hiçbir zaman iktidar olamaz ve hep muhalefette kalır. Bugünkü CHP ve MHP gibi.

Yıllardan beri bu iki partiye oy ve gönül veren insanlar daha iyi muhalefet yapması için baskı yaptıkça iki partinin de dengesi bozuluyor. Daha iyi muhalefet demek iktidardan daha becerikli olmak demektir. Ancak iki parti yöneticileri de bunu ‘daha sert olmak’ diye yanlış anlıyor.

Daha çok bağırmak hiçbir zaman insanı haklı yapmaz, sözün gücünü arttırmaz. Sözün etkisi onun tonlamasında değil, ifade ettiği anlamdadır. Sözün hikmeti varsa sessizce söylendiğinde de milleti etkiler, söyleyeni baş tacı eder.

Bugün parlamentodaki üç muhalefet partisine de bakın, hep bağırarak konuşmayı, hep hakaret ifadeleri kullanmayı ve sürekli tehdit etmeyi tercih ediyor. Fikri olmayanın söyleyecek güzel sözü olmaz. Son 30 yılda muhalefetin hiç böylesine seviyesi düşük hakaret dilli kullandığı görülmemişti.

Muhalefet hakaret ve seviyesi düşük siyaset dilinin yanısıra son iki yıldır bir de tehdit dili kullanıyor. HDP çözüm sürecini bitirmekle tehdit ediyor. CHP molotof ile sokak eylemleri yapmakla, MHP de Yüce Divan ve türlü yumruk sıkmalarla tehdit ediyor. Tehdit gerekçelerinin tümü aslında toplumsal düzeni bozmak ve milleti sokağa dökmek anlamına geliyor.

Türkiye üç muhalefet partisinin son olarak bir de şiddete başvurduğuna şahit oldu. Üçü birden Meclis’te İç Güvenlik Yasası'nı çıkartmamak için fiziki şiddet ve muhalefet yöntemine geçtiler şimdi.

Fikri olmayanın söyleyecek güzel sözü, güzel sözü olmayanın da nezaketi olmaz. Parlamentoda yıllardır görülmemiş bir şiddet ve kaos meydana getirerek bir kanunun çıkmasını engellemek, bir muhalefetin tükenişinin ilanıdır. Bu şiddeti uygulayanlar, bir de kadına şiddeti kaç gündür protesto ediyordu. Ayrıca bu gerginlik gösterisi çok da iyi niyetli değil. Seçimleri etkilemeyi ve sandığı maniple etmeyi amaçlayan bir art niyetti de hesaba katmalı.

Sorunumuz, sağlıklı iletişim kurulamayacak hale gelmiş bir muhalefettir. Bu yüzden 7 Haziran seçimlerinde umut edilir ki parlamentoya fikri olan, söyleyecek sözü olan, iktidarla mücadeleyi daha iyisini üreterek yapan bir muhalefet gelir.