İsrailli şoförümüz Shalom, arabaya biner binmez radyonun vcd'sini açıyor.
İbrahim Tatlıses küçük bir çocukla,
şarkısının düetini yapıyor.
Türkiye'den gelen gazeteciler için güzel bir sürpriz.
Tel Aviv-Yafa turu attıktan sonra yemek molası veriyoruz.
Molaya kadar her şey yolunda.
Ancak bizi gün boyu gezdiren şoförümüzle
konuşmayı deneyince, ismi İbranicede barış anlamına gelen Shalom, tam bir propaganda makinasına dönüşüyor.
Ona göre Filistin'de olup bitenler konusunda kendi hükümetlerinin, kendi devletlerinin hiçbir günahı yok.
Bütün suç, Filistinlilerde, Araplarda…
İki kere Gazze'de yapılan katliamları hatırlatıyorum.
Hiçbir şey sormamışım gibi, lafı dolaştırıp karşı tarafı suçlamaya devam ediyor.
Geçen hafta Kültür ve Turizm Bakanı Prof. Dr. Nabi Avcı'nın davetiyle iki günlük İsrail/Filistin gezisine katıldık.
11 yıl önce dönemin Dışişleri Bakanı Abdullah Gül ile gitmiştik en son.
Perşembe sabahı, Nabi Bey Tel Aviv temaslarını tamamladıktan sonra otobüse doluşup Ramallah yolunu tutuyoruz.
Ramallah girişinde Nabi Avcı için araç takası yapılıyor.
Hiç gitmemiş olanlar
diye sorabilir.
Mevzu şu:
İsrail tarafından gelen resmi konuklar, Filistin topraklarına girerken yüksekçe duvarların arasında hangar gibi duran kapalı bir alana girip araç değiştiriyorlar.
Aynı prosedür, Nabi Avcı için de uygulandı.
Ramallah'a girince bambaşka bir dünyaya girdiğinizi hemen fark ediyorsunuz.
Engebeli, inişli çıkışlı tepeler üzerine kurulmuş, bir meydanı, bir parkı, doğru düzgün yeşil alanı olmayan, İstanbul'un gecekondu mahallelerini andıran, içinde 1,5 milyon Filistinlinin yaşadığı bir şehir burası.
Programda TİKA'nın Ramallah Ofisi'ni ziyaret var.
Arabalardan inince Anadolu Ajansı'nın kameramanı Hüseyin ile fıstık alma niyetiyle küçük bir dükkandan içeri giriyoruz.
Gönlü zengin bir Filistinli karşılıyor.
sorusunu sorduktan sonra
diyor bize.
Farklı zamanlarda oralara gidip gelenlerden dinlediğimiz hikayelerden biri ile bu defa biz karşılaşıyoruz.
İsrail, Filistin ile 1993'te yapılan Oslo anlaşmasını delik deşik etmiş.
Haritaya bakınca, anlaşmaya göre Filistin tarafında kalması gereken şehirler ya çevrilip gettolaştırılmış, ya da bu şehirlerin içine kendilerine adam öldürme hakkı da verilen silahlı Yahudiler yerleştirilmiş.
Adaletin, ahde vefanın yerini zulüm ve pervasızlığın aldığı yeryüzünde ikinci bir toprak parçası daha olmasa gerek.
Şimdi TİKA'nın Filistin Ofisi'ndeyiz.
Ofis sorumlusu Bülent Korkmaz, Bakan Nabi Avcı'ya Türkiye adına Filistin topraklarında yapılan hizmetleri anlattıkça, insanın içi açılıyor.
Sunum devam ederken bir Türk diplomat kulağıma eğiliyor:
diyor.
Gurur, hüzün, merhamet karışımı duygularla Ramallah'tan ayrılıp Mescid-i Aksa'nın yolunu tutuyoruz.
Kur'ân-ı Kerim'in İsra suresinde mübarek topraklar diye müjdelediği,
dediği Mescid-i Aksa…
Nabi Bey, hızlı adımlarla Kıble Mescidine doğru yürüyor.
Biraz uzaktan anladığım kadarıyla, yanındakiler İsrail'in Mescid-i Aksa ile ilgili tutumundan söz ettikçe kızıp
diye tepki gösteriyor.
Sonrasında kendisi, Kubbetü's-Sahra'yı arkasına alarak yaptığı açıklamada, UNESCO'nun aldığı kararları hatırlatıp
uyarısında bulundu.
Bizim gittiğimiz zamana mı denk geldi bilemiyorum ancak bu gidişimizde Mescid-i Aksa'nın bir hayli sessiz olduğunu fark ettim.
“Acaba İsrail'in kaba tutumu dünyanın dört bir yanındaki Müslümanları ürküttü de, o yüzden mi ziyaretler azaldı?” diye düşünmeden edemiyor insan.
Belki aynı duygulara kapıldığı için Nabi Bey de şu çağrıyı yapma ihtiyacı hissetti:
