Bu sene okulların açılışı her zamankinden farklı olacak. Pazartesi günü, ilk zil çalmadan önce, 15 Temmuz ve şehitlerimiz için anma törenleri yapılacak.

Öğrencilere ders kitaplarından başka, birer kitapçık hediye edilecek.

O kitapçık 15 Temmuz hakkında özet bilgi verecek.

Herhalde şehitlerimizin fotoğrafları da yer alacaktır.

Kısa hayat hikâyeleri de.

*

15 Temmuz gecesini hiç unutmamak zorundayız.

Her zaman aklımızda tutmak en önemli görevlerimiz arasında.

Yanımızda yöremizde bulunanlardan birinin 15 Temmuz gecesi yaşananları unutur gibi olduğunu fark edersek, kolundan tutup sarsmalıyız.

Niye sarstığımızı anlaması için de açıklama yapmak gerekir.

“Sen ne yapıyorsun? Kendine gel. Unutma!”

*

Çocukların bir kısmı zaten hiç unutmayacaklar o geceyi ve sonrasını.

Onlar, o gece bir yakınlarını kaybedenler.

Kiminin babası şehit olmuş, kiminin amcası, dayısı, teyzesi…

Arkadaşı yaralananlar, kendi vücudunda o geceden bir iz taşıyanlar, 15 Temmuz'u nasıl unutabilir?

Kardeşini toprağa elleriyle verenlerin o acıyı unutması mümkün mü?

*

Bazıları ise hatırlatıldığı zaman, unutmaması gerektiği söylendiği zaman etkilenecek.

Aklından gitmemesi bu şekilde sağlanacak.

Bir kısmı da ne yapılsa, ne söylense anlamakta zorlanacak.

Hiç garipsenecek bir durum değil.

“O tarihte biz tatildeydik zaten. Bir şeyler olmuş ama tam anlayamadık. Birileri hükümeti mi devirmeye kalkmış ne… Bizim oralarda herhangi bir olay olmadı. Sahilde denize girdik çıktık. Bol bol yüzdük. Pek televizyon seyretmedik. Gazete mazete okumadık. Bir iki ay sonra geldiğimizde arkadaşlar anlattı epeyce patırtı kopmuş buralarda. Biz pek farkına varmadık. Neyse geçmiş olsun. Ne diyorduk?”

*

Çocuk ailesiyle beraber deniz kenarında tatil yapmış.

Gazete televizyon yok.

Denize girmiş her gün.

Ne yapsın, balıklardan mı haber alsın?

İşin ciddiyetini nereden anlasın?

Zaten darbe nedir, niçin yapılır bilmez.

Onlar için belki pazartesi günü verilecek kitapçık ve yapılacak anma töreni, 15 Temmuz'u anlaması için faydalı olacaktır.

*

O geceyi sıcağı sıcağına yaşayan ve sonrasındaki bir ay boyunca süren nöbetlere bizzat katılan çocuklar için kitapçıkların anlamı başka olur.

İçinde çok sevdiği birinin bulunduğu için ayrı bir değer taşır.

Belki bir kısmı kendi fotoğrafını bile görecek.

Elinde bayrakla yürürken, çimenler üstünde bayrağıyla beraber uyurken…

Veya şehit olan yakını için gözyaşı dökerken…

Şehidin cenaze töreninde…

Kabri başında…

*

Şehitlerimizin isimlerinin verildiği okullarda okuyan, onların ismini taşıyan yurtlarda kalan öğrencilerin şanslı olduğunu düşünüyorum.

Onların isminin verildiği duraklardan otobüse, metrobüse binenlerin de.

Her vesile ile onları hatırlamış olacaklar, hiç unutmayacaklar.

15 Temmuz'u ve şehitlerimizi unutmamak, vatanı sevmek anlamına geliyor çünkü.

Her zaman tetikte olmak anlamına geliyor.

Hakiki bir şuur kazanmakta yardımcı olacaktır şehitlerimizin isimleri.

Hakiki ve sağlam bir şuur.

Vatanını seven, her zaman tetikte olan ve sarsılmaz bir şuura sahip olan gençler de vatanına her zaman layıkıyla sahip çıkacaktır.

Biliyoruz ki vatan sevgisi imandandır.

Bu vatan, imanlı gençlerin omuzlarında yükselecek.