Elektirik | Mustafa Kutlu

Sabah kalktım elektirikler kesik. Yüzümü yıkayayım dedim, hidrofer çalışmıyor. İçme suyu bidonundan biraz su alıp yüzümü yıkadım. Makina ile tıraş oluyorum, o da yattı. Neyse.

Bizim ocak elektirik ile çalışıyor, su ısıtıp iki bardak çay içemedim. Peynir, zeytin bir dilim ekmek ve su ile idare ettik.

Kapıcı akletmiş merdiven başına bir mum koymuş ama iki kat aşağısı karanlık. O karanlıkta, son iki basamakta tekerlenip düşmeyeyim mi? Nerdeyse çanağı kıracaktık. Kalktım, kendimi yokladım. Bir şeyim yok, şükür, sade dirseğim zedelenmiş acıyor. O bir yana çanta açılmış, defter kalem her tarafa saçılmış. El yordamı ile topladım.

Ulan elektirik tam da kesilecek zamanı buldun.

Alışkanlık işte, alt kata garaja indim, arabaya binip çalıştırdım. İnsan böyle durumlarda kafayı dağıtıyor, garaj kapısına kadar gidip kaldım. Kapı açılmıyor, çünkü elektirik ile çalışıyor.

Derin bir nefes alıp düşündüm. Bu kesinti uzun sürerse dolaptaki etti, balıktı, yemekti herşey çürür, kokar, dolabı boşaltsa mıydım?

Hele bugün geçsin.

Bir günde bir şey olmaz.

Arabayı yeniden yerine çektim.

Çaresiz metroya kadar yürüyeceğiz. Metronun özel elektirik sistemi vardır. Bugün de metro ile gidelim.

Çıktım, metroya kadar yürüdüm. Herkes surat bir karış asık yürüyor, homurdanıyor, bu duruma isyan ediyor.

Metroya vardım, bir kalabalık bir kalabalık. Meğer metro da çalışmıyormuş.

Her kafadan bir ses çıkıyor.

İsyan giderek büyüyor. Büyüsün, nolacak elektirik mi üretecek.

İnsanlar otobüslere, metrobüse, arabalara doluştuğu için trafik de tıkanmış ilerlemiyor.

Elektirik ile çalışan âletler çalışmıyor. O âleti çalıştıran adam da dolayısıyla âletin başında dikiliyor. O anda âletin bir parçası olduğu aklına geliyor mu acaba?

Bu fikre varınca donup kaldım.

Etrafıma baktım, herşey donmuş. İnsanlar birer heykel kesilmiş.

Nedir, noluyor, bir felaket senaryosu mu bu?

Bu kadar kötümser olmamak lazım. İnsan bir zehir bulunca onun panzehirini de buluyor. Enerji modern teknolojik medeniyetin motoru.

Motoru çalıştırmak için alternatifler üretiliyor. Suyla çalışan motor bile yaptılar. Güneş enerjisi var. Hidroelektirik vesaire.

Ama yine de petrolden vazgeçilmiyor. Fabrikalar çalışacak. Üretim artacak, artacak, artacak. Üretilen mallar satılacak, satılacak, satılacak. Dünya gelirinin yüzde seksenine, dünya nüfusunun yüzde beşi el koyacak. Bir yılda dünyada kaç milyon çocuk açlıktan ölecek. Açlıktan ölenlerin ülkelerinde sürekli savaşlar olacak. İnsanlar savaştan, hastalıktan, açlıktan kaçmak için zengin ülkelere doğru çürük teknelerle yola çıkacak. Yarıdan fazlası denizde boğulup ölecek. Karaya çıkanları hiçbir ülke kabul etmeyecek. Onlar tel örgülere sarılarak bağıracak, ağlayacak, yalvaracak.

Ne fayda.

Elektirikler kesik.

Yahu bu elektiriği kim kesiyor? Bulsam onu iyi bir dayak atacağım.

Hadi canım sen de, aç kabadayı. Sen bugün nasıl işe gideceğini düşün.

Düşünmüyorum ulan. İş de sizin olsun güç de. Ohooo! Bekara karı boşamak kolay.

Hele bir ışıklar yanmasın, doğalgaz gelmesin, odun-kömür olmasın, kış bastırsın, fırınlar çalışmasın, uçaklar kalkmasın, fabrikabalar çalışmasın, benzin kuyrukları üç kilometreye ulaşsın, marketlerde makarna dahi bulunmasın, cep telefonları bir işe yaramasın, tavlada seni altı kapıya alsınlar o zaman ne yapacaksın?

Ben de bombanın pimini çekerim.

Yok ya! Ne bombası?

Nükleer bomba.

Aman dur yapma.

Neden, bir mani mi var?

Evet bu senaryo daha kötü.

Kötü bir dünyada yaşıyoruz kardeş, alış buna.

Olmaz ben iylikten yanayım.

O ne, o?

İylik-sağlık.

#elektirikler

#İnsanlar