Bu ülkede “millî birlik ve beraberlik” nutukları atanlarla, bu nutukların atılmasına yol açanlar, gene bu ülkenin insanları olmakla birlikte; nutuk atarak “birlik ve beraberlik” çağrısında bulunanlar, nutuklarına muhatap saydıkları insanları birlikten kopmuş veya en azından bir sapma içine girmiş telakki ediyor. Sapma içinde olduğunu varsaydıkları kimselere çağrıda bulunarak “vatanî görev”lerini yerine getirdiklerini düşünüyorlar. İmdi belki akla gelebilir ve denebilir ki, birlik çağrısında bulunmada garip olan ne?
Garip olan şu: Bu çağrı sahipleriyle, bu çağrının yapılmasına yol açanlar aynı kişilerdir. Bunlar bir yandan kendi görüşlerinin yanında yer almayanları mürteci, gerici, yobaz, dinci, köktendinci, fundamentalist vb. sıfatlarla anılmaya layık görürken, bir yandan da bu insanları kendileriyle birlik olmaya çağırıyorlar!
Ayrımı ifade eden kelimeler değişse bile, bu tür ayrımların yapılması değişmiyor. Öyleyse, bu ülkede, kendini bu ayrımları yapma zorunda hisseden kimseler var. Acaba onları bu tür ayrımları yapmaya zorlayan sebep ne olabilir? Niçin bu ayrımlar yapılıyor ve niçin birlik çağrılarında bulunuluyor?
Türkiye'de, İttihatçılar ve onun günümüzde süren zihniyeti halkı dışlayan, onu geri, yobaz, köktendinci vb. telakki eden bir anlayışın sahibi oldukları için; halk da onları dışlamış; böylece bu ikisi daima iki ayrı dünyanın insanları olarak kalmışlardır. Halkın dışladığı zihniyetse giderek ona daha çok düşman kesilmeye başlamıştır. Ama onun reyine ihtiyaç hissettiği her defasında, ona tepeden baktığını unutarak, “birlik ve beraberlik” çağrılarını tekrarlamaktan sıkılmamıştır. Şimdi, şu içinde yaşadığımız yıllarda muhalefet görevini yaptığını sanan, fakat aslında iktidara değil fakat millete muhalefet ettiğinin bile farkında olmayan CHP, kökten marjinal bir duruma düşmüştür. Kitleleri temsil ettiğini söyleyen ve vaktiyle CHP'ye muhalif olduğu için halkın ilgisini çeken fakat aslında onunla aynı kökeni paylaşan bazı partilerse, son tahlilde İttihatçı zihniyette CHP ile buluşmuş görünüyorlar.
Böylece hangi zemin üzerinde birleşileceği hususunda mutabakat sağlanmayınca birlik çağrısının da anlam taşımadığı ortaya çıkıyor.
