Bütün bu uğraklardan (durak, moment..) geçilecektir.
Sürecin zorunlu aşamalarıdır bunlar.
Bir basamağa uğramadan ondan sonrasına çıkılmaz.
Sancı, bu uğrakların hakkını verme çabasından kaynaklanıyor.
Sancı olmadan elde edilebilecek nimetin kadri de bilinmez.
Sen buna istersen doğum sancısı de…
Savaşım, hukuku üstün kılma hedefine yöneliktir.
Hukukun üstünlüğü kendi içinde bir başına bir hedef oluşturur.
Hegel
'in terimlerine başvurursak: efendi, kendi varlığını kanıtlamak için kendine muhatap olabilecek bir iradeye muhtaçtır, bu irade isterse köleye ait olsun.
Efendi, efendi olduğunun bilincine varmak zorundadır. Ve köle, ona, tam da bu momentte gereklidir. Efendi, köleye kendini bir kez efendi olarak dayatınca, sürecin bu evresinde efendi ile köle arasındaki diyalektik ilişki kurulmuş olur.
Ne ki, kölenin insan olduğu asla göz ardı edilmemelidir. Köle insandır ve bilinç sahibidir. Onun bilinci ona, efendi karşısında kendi iradesi mevcut olmasa, onun efendi olmasının hiçbir değerinin olmayacağını söyler. Yani efendiyi efendi kılan, kölenin iradesidir.
Öyleyse efendiyi alaşağı etmek için, efendinin iradesinin istinat ettiği (veya onda makes bulan) kölenin iradesinin istinat noktası olmaktan çekilmesi gerekir. Bu irade çekildiği takdirde, efendinin dayanak noktası ortadan kaldırılmış olur.
Köle bu durumun bilincine vardığı anda inisiyatifi eline geçirmiş olur.
Burada, kölenin isyan etme evresi başlar.
Köle artık iradesini efendiyi efendi kılma istikametinde değil, fakat kendinin efendiliğini egemen kılmayı sağlamaya yarayacak bir istikamette kullanmaya başlar ve bu işin savaşımını vermeye hazır hale gelir.
Süreç böyle devam edip gider.
Kurulu düzeni sahiplenenlerle hukuku üstün kılmaya çalışanlar arasındaki savaşım da böyle bir tablonun günümüzdeki izdüşümü mesabesinde düşünülebilir.
Kurulu düzenin güç mihrakları şimdiye kadar kendi varlıklarının despot karakterini hukuku üstün kılmaya çalışanların iradesini baskı altında tutarak ayakta kalmaya çalıştı.
Fakat bu zemin –hukuku üstün kılmaya çalışanların ayaklar altında tutulmaya çalışılarak oluşturulmuş bulunan zemin- kaymaya başladı.
Kurulu düzene sahip çıkanların korkusu ve telaşı bundan kaynaklanıyor: üzerinde durduğu zeminin ayaklarının altından kaydığını görmesinden… Akıbetini şimdiden görüyor olmanın hâsıl ettiği karamsarlığın dışavurumudur bu…
Fakat korkunun ecele faydası olmadığını bilmeyen mi var?
#Hegel
#durak
#moment
#Hukuk
8 yıl önce
Hukuku üstün tutma savaşımı
Hz. Âdem kaç yıl önce yaşadı?
En önemli soru hangisi?
Açılım değil toplumsal barış
Alevi paketi ne zaman geliyor
Heterodoksinin halleri (2)
