Ağlayan, ağlarken kendinden geçen, ağlamaktan içi dışına çıkan küçük çocukların videoları çıkınca karşıma hayretler içinde kalıyorum. Ben seyretmeye dahi dayanamazken; yakını, çocuğun o halini nasıl kayıt altına alabilmiş diye. Küçük çocuğun acı çektiği, travma yaşadığı o kadar aşikar ki! İnsan o haline nasıl kayıtsız kalabilir de o anı kayıt altına almak için çaba sarf edebilir?
Kayıtsız kalmakla kayıt altına almak aynı zaman dilimini aynı ruh halini anlatıyor. Kayıtsız kalmak; aldırış etmemek, önem vermemek, ilgisiz kalmak olarak tanımlanıyor sözlükte. Aklıyla kalbiyle duygularıyla kayıtsız kaldığı anları vakit kaybetmeden kayıt altına alıyor sosyal medya insanı.
Ne acı ki kişi çoğunlukla da anne baba gözlerinin önünde yaşanan acıya kayıtsız kalarak ilgisiz kalarak önem vermeyerek kamera aracılığıyla kayıt altına alıyor. Kayıt altına alıyor ve akabinde vakit kaybetmeden sosyal medya hesabından paylaşarak yakınlarının arkadaşlarının seyretmesini, beğenmesini bekliyor. Bir adım öne geçip çocuğunun en mahrem, en acılı, en travmatik görüntülerini medyaya servis edenler var. Daha çok tıklansın, haberlerde değerlendirilsin beklentisiyle.
Kitabı yırtıldığı için ağlayan kızın dramı tam da böyle bir video. Ağlayan küçük bir kız ama öyle böyle ağlamıyor. Konuşmaya devam ettikçe daha çok ağlıyor, ağladıkça daha çok dertleniyor. Bu kitabı bana devlet verdi, devletin verdiği kitabı ben nasıl yırtarım, öğretmenime ne cevap veririm diye göz yaşı döküyor. Bir gazetenin internet sitesinde paylaşılınca video, sosyal medya aracılığıyla tıklanma rekorları kırdı. Bu yaşta bu bilinç, emanete sahip çıkmak temaları eşliğinde.
Öğrendik ki küçük kız 8 yaşında, 13 yaşındaki abisiyle kavga ederken abi kitabı yere atıyor, kitap yırtılınca küçük kız ağlamaya başlıyor. Olayın şahidi anne, kızını teskin edip konuşmak yerine cep telefonu marifetiyle küçük kızın isyanını ve gözyaşlarını kayıt altına alıyor. “Bana ait olmayan bir şeyi nasıl yırtarım?" Kendisine ait olanı, para verip aldığı kitabı yırtabilir neticesi çıkıyor kızın söyleminden. Aslında parasını verse, sahibi gibi görünse de her şeyin kendisine emanet olduğu, kitap kıyafet oyuncak ayırt etmeksizin tüm eşyalarına gözü gibi bakmasına vurgu yapılması gerekirken; küçük kız gözü yaşlı söylemi üzerinden kahramanlaştırıldı. Evine ziyaretler yapıldı.
Anne kayıt altına almak yerine konuşmayı tercih etseydi küçük kızın travması o kadar büyümezdi. Kameranın yetişkin insanları dahi değiştirici dönüştürücü etkisi bilinirken, küçük çocukların tavır davranış ve karakterleri üzerindeki etkisi yadsınamaz. Youtube'daki videolar tarih sırayla seyredildiğinde, başlangıçta gizlice çekilen görüntülerde küçük çocuklar tabii davranışlara sahipken, çekimlere devam edildiğinde, kameranın varlığından haberdar olduğunda yapaylığın devreye girdiği, küçük çocukların dahi kendini oynamaya, kameraya oynamaya başladığı görülür. Göz de bir nevi kameradır aslında. Ebeveynler farkında değillerdir ama gördükleri, görmezden geldikleri detaylar ile çocuklarının karakterleri üzerinde etkendirler. İlgi gösterilenler kadar ilgisiz kalınanlar da çocuğun tutum ve davranışlarını, karakterini inşa eder.
Anne hemen kameraya çekerek olaya el koymuş, küçük kızı teskin etmiş ifadesi yer alıyor haberde. Gerçekten olaya el koysaydı, teskin etmeye çalışsaydı, kameraya çekmek yerine kızını sakinleştirmeyi tercih ederdi, daha çok konuşturmak uğruna ağlama krizinin derinleşmesini göze almazdı.
Çocuk, anlık reyting ölçümü gibidir; kim, neye, ne kadar ilgi gösteriyor tespit eder ve o tavır davranış üzerinden yol alır. Kardeşlerin bazen birbirinden siyahla beyaz kadar farklı olmasının sebeplerinden biridir bu tutum. İkisini de ben yetiştirdim, aynı terbiyeyi verdim diye isyan eden anneler vardır.
Küçük kız devlet malına gösterdiği hassasiyeti için ödüllendirildi. 13 yaşındaki ergenlik dönemindeki abi istemeden verdiği zarardan dolayı görünürde cezalandırılmadı belki ama kardeşine gösterilen her türlü ilgi, övgü onun ceza hanesine yazıldı. Bu olaydan sonra her iki çocuğun tutum ve davranışlarında bir takım değişiklikler yaşanması muhtemel. Küçük kız öfke, keder her türlü duygusunu travmatik kodlarla ifade etmeyi keşfetti, kameraları ve ilgiyi sevdi büyük ihtimal.
