Siyaset, yargı, yüksek öğretim, hukuk, TSK gibi kurumların tepelerinde yaşananlar, Ümraniye''den itibaren süreci izleyen insanlara, “Alçaklara kar yağıyor üşümedin mi” türküsünü söyletiyor.
Farklı cephelerin tepelerinde bunlar yaşanırken iş dünyasındaki zirvelerde neler yaşanıyor, biz ona bakalım?
Küresel ekonomik kriz bütün dünyada işsizlikle beraber yoksulların sayısında artışa neden olurken zenginlikte zirvelerde dolaşanların sayısında da artma olmuş.
BDDK''nın 27 bin, Merrill Lynch''in ise 33 bin 700 tahmin ettiği milyoner Türk sayısı son varlık barışı ile birlikte 50 bini bulmuş.
Rakamları veren Akbank Private Banking''ten Sorumlu Genel Müdür Yardımcısı Fikret Önder''e göre, Türkiye''ye Varlık Barışı çerçevesinde gelen 47.3 milyar liranın büyük bölümü 2001''de Türk bankacılık sistemindeki kriz nedeniyle ülke dışına çıkan paralardan oluşuyor.
Önder, bankalarda 150 bin dolar ve üzeri varlığa sahip kitlenin ise 350-400 bin olduğunu söylüyor.
Türkiye''deki 50 bin milyonerin toplumdaki gelir dağılımının azalmasına ne kadar katkısı olmuştur bilemem.
Ama büyük şehirlerde gözlemleyerek öğrendiğim bir şey var, o da şu; yoksullar yoksulluğu, zenginler de zenginliği paylaşıyorlar.
Ama kendi aralarında.
Bizi de ilgilendiren bir araştırmanın sonuçlarından bahsetmek istiyorum;
Araştırmanın konusu, kötü sosyo-ekonomik şartların çocukta yarattığı nörobiyolojik izlerin neler olduğunu ortaya çıkarmak.
ABD de 1968 ve 1975 yılları arasında doğan 1589 kişinin geliri ve çalışma süresi incelenmiş.
Çıkan sonuç; Yoksulluk ve sefalet çocuğun biyolojik, beyin ve genetik gelişimini olumsuz etkiliyor.
Üstelik gelişmekte olan çocuğun nörobiyolojik sistemini derinden etkilenirken bu etki ömür boyu sürüyor.
Araştırmayı yapan ABD''nin California Üniversitesinde Sosyal Bilimler Profesörü Greg Duncan''a göre, yoksulluk içinde büyüyen çocuklar, yetişkin olduklarında derin ve kalıcı nörobiyolojik sorunlarla karşılaşıyor.
Pediatri profesörü Dr. Thomas Boyce, “Genetik analizler ve beyin tarayıcıları ile yaptığımız nörolojik ve hormonal araştırmalar bize fakir çevrelerde büyüyen çocukların strese karşı orantısız tepki verdiğini gösterdi” diyor.
Araştırmanın bir diğer ilginç sonucu da; ailelere yönelik sosyal yardım politikalarının iyi neticeler vermesi olmuş.
Harvard Üniversitesi profesörlerinden Dr. Jack Shonkoff, ilaçların sadece fakirliğin neden olduğu nörobiyolojik sorunların giderilmesine yaradığını, fakirliği sebep olan nedenleri ortadan kaldırmadığını söylemiş.
Fakirliğe neden olan sebepleri ortadan kaldırmak devletlerin görevi.
Özellikle şimdi toplumların sosyal devlete acilen ihtiyaçları var.
Zengin ve yoksul arasındaki makas kapanamayacak duruma gelmeden herkes üzerine düşeni yapsın.
Yoksa “Alçaklara kar yağıyor üşümedin mi” türküsünü söyleme sırası yoksula gelirse, hesap, herkes için ağır olur.
