Beşiktaş, 4 farklı kazandığı Gaziantepspor maçından bu yana ilk kez oyunu bu denli domine ettiği bir karşılaşma oynadı. O maçta yüzde 61'lik topla oynama üstünlüğü, ortalarda, pas yüzdelerinde rakibini katlayan Beşiktaş, dün de maçın birçok bölümünde yüzde 70'lere varan yüzdeyle oyunun hakimiydi. Bu üstünlük, toplam şut (9-2), isabetli şut (4-1), başarılı pas (262-92), orta (17-4) gibi istatistiklerle de sahaya çok iyi yansıdı. Bunun böyle olacağını az çok tahmin ediyorduk; skora etki edecek olan Eskişehir'den ziyade, Beşiktaş'ın neyi iyi yapıp neyi yapamayacağıydı. Son dönemdeki pozisyon azlığı sorunu, Eskişehir karşısında yaşanmadı; bunda zayıf rakip rolü de büyüktü. Beşiktaş savunması, 89'da gelen gol ve 90'da Tolga'nın çizgi üzerinde son anda çıkardığı top dışında herhangi bir tehdide maruz kalmadığı gibi, (Gol dışında Tolga'nın kucağına giden tek bir şut hatırlıyorum) orta sahada da üstünlük siyah-beyazlı futbolculardaydı. Hal böyle olunca ileri uçtaki Mario Gomez de bir hayli beslendi. Sonucunda da 2 gol ve attığı ilk golden daha müsait pozisyonda kaçan bir net pozisyon... (3. golde Eskişehir savunmacısı Figueras'ın Gomez'e ikramı da unutulmamalı)

Son haftaların formda ismi Quaresma, dün aynı çizgisini korudu; Gomez'e yaptığı asist olağanüstüydü. Olcay, Gökhan Töre'nin yokluğunda iyi işler yaptı; çizgiye indiği organizasyonlardaki isabetsiz ortaları eksiğiydi. Saha içinde Gomez de birkaç pozisyonda bundan dert yandı. Stoperdeki yeni isimler, ilk maçlarında aksayan Marcelo ve Alexis'e, bize fikir verecek kadar iş düşmedi. Özetle; Beşiktaş, tabiri caizse Fatih Terim Stadı'nda idman maçı oynadı. Üç tane attı ancak en az 6 olacak kadar gol pozisyonunu da harcadı. Gerçi, 'F.Bahçe derbisinde en azından bir gol bulup ikili averajı kurtaramadıktan sonra +50 averaj yapsan ne yarar?' da diyebiliriz. Ancak gol, özgüveni arttırır; takıma moral verir; özellikle Gomez gibi golcülere itici güç olur. Son anlarda yenen gol ve yaşanan ikinci gol tehlikesi ise, maçın kafalarda bitmesinin verdiği rehavet kaynaklıydı.