2007 yılına kadar eskiden 5 yılda bir açıklanan nüfus verileri, sokağa çıkma yasağı olmaksızın adrese dayalı nüfus sayımı ile ilk kez 2007 yılında yapılmıştı.
Artık birçok farklı nüfus istatistiği yıllık olarak evde sayım yapılmadan ve kolaylıkla hesaplanarak TÜİK
tarafından açıklanıyor.
Nüfus, ülkeler için birçok açıdan olduğu gibi ekonomi açısından da çok önemlidir.
Nüfus, üretimin yani
ekonomik büyümenin önemli itici gücüdür.
Üretim için önemli bir girdi olan işgücünün kaynağı nüfustur.
Nüfusun artması ne kadar önemliyse nüfus içerisinde nitelikli yani eğitimli işgücünün oranı da oldukça önemlidir.
Nitelikli işgücü artık üretime sermaye kadar önemli katkı sağlamaktadır. Bu yüzden nitelikli işgücü, beşerî sermaye olarak tanımlanmaktadır.
Gelişmiş ülkelerin ekonomik alanda ilerlemelerinde, yüksek GSYH’ye ve dolayısıyla yüksek kişi başı gelire ulaşmalarında
nitelikli işgücüne yaptıkları yatırımların önemli katkısının olduğunu söylemekte fayda var.
Nüfusun artması başta ekonomik aktivitenin artması demek.
Diğer bir ifadeyle kişi bazında bizlerin harcamalarının artması anlamına geliyor. Bu da
en önemli faktörüdür.
Bu bağlamda, ülke nüfusunun artması ile gerçekleşecek harcamalar, yatırımcıların yatırımlarını hızlandırması için önemli bir motivasyon kaynağı olduğu açıktır.
Yüksek nüfusa sahip olan ülkeler, sahip oldukları nüfus nedeniyle ekonomik güç olma konusunda önemli avantaja sahip oluyorlar.
TÜİK TARAFINDAN AÇIKLANAN NÜFUS İSTATİSTİKLERİ NE DİYOR?
Türkiye’de nüfus artıyor ama nüfus artış hızı düşük. Türkiye’nin yıllık nüfus artış hızı 2019 yılında binde 13,9 olarak gerçekleşirken, 2020 yılında bu artış binde 5,5 olarak gerçekleşti.
Türkiye nüfusu 2020 yılında, 83 milyon 614 bin 362 kişi oldu. Toplam nüfusun %50,1’ini erkekler ve yüzde 49,9’unu kadınlar oluşturuyor.
Türkiye’de nüfus ağırlıklı olarak il ve ilçe merkezlerinde yaşıyor. İl ve ilçe merkezlerinde yaşayanların oranındaki artış devam ediyor. Bu oran da yüzde 93 seviyelerinde.
Nüfusun yüzde 37’si yani 31 milyondan fazla kişi 5 büyük şehir olan İstanbul, Ankara, İzmir, Bursa ve Antalya’da yaşamaktadır.
Doğurganlık ve ölüm hızlarındaki düşüşe bağlı olarak, yaşlı nüfusun arttığı ve ortanca yaşın yükseldiği görülmektedir.
Çalışma çağındaki birey başına düşen çocuk ve yaşlı birey sayısını gösteren toplam yaş bağımlılık oranı artıyor.
2020 yılı verilerine göre, çalışma çağındaki her 100 kişi 33,7 çocuğa ve 14,1 yaşlıya bakıyor.
Ekonomik büyümenin hızının düşmesi ve nüfus artış hızın artması durumunda GSYH’nin mevcut nüfusa bölünmesiyle elde edilen kişi başı gelir düşecektir.
Nüfus artış hızı düşük olsa da artan nüfusun şehirlere aktığını görüyoruz. Bu da
şehir altyapılarının güçlendirilmesi için gereken yatırımları zorunlu kılıyor.
Diğer yandan,
işgücünün artması nedeniyle bir yandan bu işgücüne yönelik istihdam imkanlarının arttırılması gerekirken diğer yandan işgücünün nitelikli hale gelmesi
önem arz ediyor.
Gelişmekte olan ülkelerdeki nitelikli işgücünün artan nüfus nedeniyle istihdam edilememesi halinde
bu ülkelerden gelişmiş ülkelere beyin göçünün gerçekleşmesine yol açacaktır.
Bu da gelişmekte olan ülkeler için önemli bir
beşerî sermeye sızıntısına
neden olmaktadır.
Nüfus artışı dolayısıyla birey başına düşen çocuk ve yaşlı birey sayısı artışını ifade eden toplam yaş bağımlılık oranın artması
sosyal güvenlikte aktüeryal denge için gerekli adımların atılmasını ve diğer taraftan sosyal politika açısından çeşitli tedbirlerin alınmasını zorunlu kılıyor.
