Önceki gün Libya direnişinin büyük önderi Ömer Muhtar’ın idam edilişinin yıldönümüydü. Dün de Başbakan Adnan Menderes’in. Tarih yapıcıların başına gelen dramatik hadiseleri hatırlamak, o kahramanların ne için canlarından olduğunu hatırlamak hem bugüne hem geleceğe ışık tutacak nitelikte.

“Ömer Muhtar’ın mirası bugün kimlere emanet” sorusunu soralı hayli oldu. Yine Adnan Menderes’in misyonu bu gün kimlerin omzunda acaba?

2014 yılında “Ömer Muhtar’ın gözlüğü bugün kimin elinde” başlığıyla bir yazı yazmıştım.

O yazının bir bölümü şöyleydi:

“İslam dünyasının, son yüz yılda yetiştirdiği birkaç yiğit adamdan biri; Ömer Muhtar!

Geçtiğimiz gün Ömer Muhtar’ın idam edilişinin seneyi devriyesiydi.

Çöl Aslanı filminin final sahnesini hatırlıyor musunuz?

Ömer Muhtar Libya direnişinin sonunda İtalyanlara esir düşer. Af dilemesi halinde salıverilecektir. Ama o bağımsızlığa baş koymuştur.

Halkının huzurunda idam sehpasına çıkartılır. Yağlı ilmek boynuna geçirilmeden hemen önce cebinden Kur’an-ı Kerim’i çıkartır ve okur.

Sonra gözlüğünü avucunun içine alır.

İlmek boynundayken, son söz olarak ‘Allah’ım düşmanlarım tarafından öldürüldüğüm için şükürler olsun sana’ der.

Ve iskemle ayağının altından çekilir.

İdam gerçekleşir, Çöl Aslanı’nın gözlüğü idam sehpasına düşer.

Ve bir ‘esmer çocuk’ o gözlüğü alır, annesinin kucağında ‘vaveylalar’ eşliğinde İtalyan askerlerinin üzerine yürür.

Ömer Muhtar’ın slüeti eşliğinde sesi duyulur,

‘Asla teslim olmayacağız..!

Ya kazanırız ya ölürüz..!

Bizden sonraki nesille de savaşacaksınız.

Ondan sonrakilerle de.

Bana gelince, ben cellatlarımdan sonra da yaşayacağım.’

Ve film sona erer.

Ömer Muhtar’ın gözlüğünü alan çocuk bugün kimdir? Ya da Ömer Muhtar’ın gözlüğü bugün kimin elindedir hiç düşündünüz mü?

Son 1.5 yıldır (Yazının 2014 yılında yazıldığını unutmayınız) her fırsatta ‘Asla teslim olmayacağız’ diyen kimdi?

‘Bu bir bağımsızlık mücadelesidir’ diyen kimdi?

‘Ya istiklal, ya izmihlal’ diyen kimdi?

‘İsteseler de istemeseler de özgürleşeceğiz’ diyen kimdi?

Bütün uluslararası kumpaslara, yerli işbirlikçilerin pusularına direnip, ‘Asla geri adım atmayacağız’ diyen kimdi?

Bu soruların tüm cevabına bir tek isim tekabül ediyor: Recep Tayyip Erdoğan!

O halde birey olarak Ömer Muhtar’ın gözlüğü bugün için Recep Tayyip Erdoğan’ın elinde.

Yani Ömer Muhtar’ın direniş ruhunun temsilcisi bugün tekil birey olarak Recep Tayyip Erdoğan.

Oysa direniş ruhunu diri tutacak. Yani ki ‘zalime” yani ki ‘emperyaliste’ yani ki ‘yerli olmayana’ karşı savaşım verebilecek bir kadrodan da söz etmemiz gerekir.

O halde Çöl Aslanı filminin final sahnesini bir kez daha hatırlayın. Ömer Muhtar’ın gözlüğünü alan esmer çocuk kendini annesinin kucağına bırakıyor.

Çocuk ve anne millete karışıyor, millet adım adım işgalci İtalyan askerlerinin üzerine yürüyor..!

Demem o ki Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Ömer Muhtar ruhunun mirasına milletiyle birlikte sahip çıkıyor.” (29.09.2014 haber7.com. Dost Ateşi Altında Yaşamak / Mart 2018/Hayat Yayınları)

2014 yılından bu yana bir çok hadise yaşadık. Çok uluslu konsorsiyumun Türkiye’ye ve lideri Erdoğan’a yönelik envayi çeşit saldırısı oldu. 17/25 Aralı yargısal darbe teşebbüsünden tutun 15 Temmuz darbe ve iç işgal girişimine kadar. Doğrudan Sayın Erdoğan’ın şahsına yönelik suikast teşebbüsleri de...

Her seferinde “Direneceğiz. Ne Pahasına olursa olsun” diyerek, Ömer Muhtar’ın “gözlüğünü elinde tutan” Uzun Adam, “Biz yola beyaz kefenimizi giyerek çıktın” diyerek Adnan Menderes’in mirasına da sahip çıkmıştır.

Ve bu sözlerin sabibinin sesi kulaklara ulaştığında millet de safını bilmiştir.

Daha yeni Hicaz’dan geldim. Müslüman ülkelerden hacca gelen onlarca insanla görüşme imkanım oldu. Yönleri Türkiye, umutları Türkiye, kahramanları Erdoğan.

Mazlum coğrafyaların, mazlumların umudu Türkiye, kahramanı Erdoğan!

O yüzden, direneceğiz. O yüzden isteseler de istemeseler de bağımsızlaşacağız. Başka çaremiz yok.

Ümmet de millet de Ömer Muhtar’ın gözlüğünü elinde tutanın yanında.

Sizce?

Yaz bitti, ağustos böceklerini zor günler bekliyor
Yaz bitti. Okullar açıldı. Haziran’ın sonunda halının altına süpürdüğümüz ne kadar “meselemiz” varsa Eylül’ün sonunda karşımıza çıktı.
Yaz bitti. Eylül’ün sonuna geldik. Havalar soğumaya, ağaçlar sararmaya başladı.
Bir süreliğine ertelediğimiz “meseleler”imiz ile yüzleşme vakti geldi.
İstanbul doldu. Okul servisleri yollara çıktı. Kalabalık arttı. Keşmekeş bir şehir hayatı bizi yine esir aldı.
Doğu’dan, Karadeniz’den, İç Anadolu’dan İstanbul’a, Ankara’ya gelen otobüsler ağır yüklü. Zira, kışlık erzaklar, turşu bidonları, tarhana torbaları, peynir bidonları otobüslerin bagajlarını doldurdu.
Yaz bitti.
Uzun ve sabır isteyen bir döneme giriyoruz.
Bu dönemde her birimiz “tasarrufu” öğrenip, israftan kaçınmayı bilirse salimen kışı atlatacağız.
Yok alışkanlıklarımızdan vaz geçmeyiz, elimizdeki karşılığı olmayan plastik para ile kesemizden fazla alışveriş yapmaya devam edersek...
Bizi içinden çıkılması çok zor bir gelecek bekler.
Diyeceğim o ki
Yaz bitti. Ağustos böceği olanları zor bir dönem bekliyor. Karıncalar ise sonbaharı ve kışı salimen atlatacak.
Demedi demeyin.