Vakit gece yarısı. Topkapı’dan Haliç istikametine e-5’te aracımla ilerliyorum. Çoluk çocuk hep birlikteyiz. Önümde bir kalabalık var. Yaklaşıyorum. Sağ şeritte yavaş ilerleyen araçlar. Üzerlerinde bayraklar. İçlerinde insanlar. Ellerinde bayrağımız.
Çocuklar, “Baba biz de katılalım” diyor. Konvoya dahil oluyoruz. Konvoy Vatan Caddesi’ne yöneliyor. Flaşörlerimiz yanıp sönüyor. Sağ şeritte konvoyun ucu bucağı görünmez oluyor. Aksaray istikametinde ilerliyoruz.
***
Gece yarısı oldu. Aksaray’da ana baba günü. Konvoy ilerliyor. Ne ki etrafta otobüsler, minibüsler, taksiler…. Neredeyse her milletten mülteciler. Konvoydakilerden en ufacık bir olumsuz tepki yükselmiyor.
Etrafı izliyoruz. Mültecilerin kimi otobüslere, kimi minibüslere binmeye hazırlanıyor. Bazıları binmiş araçların hareketini bekliyor. İstikametleri belli; Edirne. İstikametleri belli; batı sınırlarımız. İstikametleri belli; Avrupa Birliği.
Bu konuları “İdlip badiresi”ni atlattıktan sonra inşallah daha serin kanlıca tartışacağız.