Bahar yola çıktı. Yakın bir zamanda gelmiş olur. Fakat biz onu bunca binanın ve betonun arasında nasıl göreceğiz?
Eskiden baharı karşılamak için dağlara giderdik. Şimdi saksılara bakıyorum. Önce çiğdemler açtı.
Büyük şehirlerde, tabiatın yerini yeşil alanlar aldı. Sürekli budanan, biçilen ve kontrol altında tutulan bitkiler. Adeta gurbet hayatı yaşıyorlar. Ne dokunaklı bir ifadedir bu: Yerinden olmanın üzüntüsü.
Geçen gün, trafikte sıkışıp kalmış bir kiraz ağacı gördüm. Ömrüm.
***
Bahar, yeniden başlamanın adıdır. Zorluktan sonra gelen kolaylık, zahmetin ardından oluşan rahmettir.
Bahar, mevsimlerin en genç olanıdır. Evlatlarımıza verdiğimiz tek mevsim ismidir.
‘Güzeller güleç olur’ diye bir türkü var. Bahar da böyledir.
***
İlkbaharda kalmaya devam edelim. Baharın neşesi yüksek ve derin olur: Eş arayan cömert kuşlar, çiçeklerle bezenmiş ağaçlar, yeşile boyanan dağlar, sevincin kendisi olan kuzular ve oğlaklar, ısınan toprak. Güzellik ilmine işte buradan giriliyor.
Bahar, yazmanın değil de yaşamanın mevsimi sanki. Hayatın ve sanatın aynı çatı altında buluştuğu kıymetli zamanlardayız.
***
Yerel seçim bahara denk geldi. Bereketin ve ilahî bir hünerin ortasında, birbirimizi kırıp duruyoruz. Böyle iyi mi?
