Bu ifadeler, dünden beri üzerinde durduğumuz konuyla ilgili bir referans olabilir.
CHP’nin iktidar açlığını gidermek için sokak yerine seçimlere yönelmesi, normal şartlarda ülkenin selameti açısından da kıymet arz ediyor.
Ama burada da dönüp dolaşıp aynı soruya geliyoruz:
Yoksa artık eski CHP’ye dönmenin şartları kalmadı. Dolayısıyla daha kimliğe dönük, daha halkın değerleriyle bütünleşmeye dönük kalıcı bir yeni yönelim ile mi?
CHP, eskiden, eskiden dediğim 2010 referandumuna kadar seçimleri o kadar da önemsemezdi.
Çünkü devlet kurumları olarak sıralayabileceğimiz Ordu, Yüksek Yargı gibi mekanizmalarda, medya ve üniversiteler gibi müzahir alanlarda kurulu düzen asıl iktidar alanı olarak CHP’ye hizmet ediyordu.
Gerçi araya bir FETÖ parantezi girdi ama bu durumda önceki dönemlere dönük böyle bir tespiti geçersiz kılmıyor.
Bu kurumlarda gücü elinde tutarak seçimlerle iş başına gelme zahmetine ihtiyaç duymayan CHP için 2010’dan sonraki dönem yaslandığı duvarın yıkılmasıyla eşdeğerdi.
Geride bıraktığımız yıllar içerisinde Tayyip Erdoğan’ı, Ak Parti’yi seçim dışı yöntemlerle devirme girişimleri de sonuç vermeyince geriye seçimlere bel bağlamak dışında bir seçenek kalmadı.
Büyük soru şu:
Diyelim ki CHP, bir sonraki cumhurbaşkanlığı seçimini kazandı, bu yeni yönelimini ondan sonra da sürdürecek mi?
Yoksa ilk günden başlamak üzere bilinen kimliğine dönüp eski, en eski Türkiye’yi geri getirmenin yollarına mı başvuracak?
Bu sorular, tabiatıyla bu ülkede yaşayan herkesi yakından ilgilendiriyor.
Ancak, en fazla da CHP’nin birinci derecede rakibi olan iktidar partisinin iyi bir analiz yapıp cevap geliştirmesini zorunlu kılıyor.
Belli ki, CHP’nin ne yapmaya çalıştığı anlaşılmış durumda.
Ama buna nasıl mukabelede bulunulacağı şimdilik bir muamma gibi duruyor.
Ak Parti 31 Mart’ın muhasebesini yaparken öncelikler sıralamasına bu konuyu da eklerse iyi eder.
Biraz da şundan dolayı:
