|
Bir yiğit, sılaya döndü

Şair, yazar, fotoğrafçı, kameraman, müzisyen, yapımcı ve yönetmendi. Bütün bunlardan önce, hepimizin Ragıp Abisiydi.

Çok iyi saz çalardı. Sohbetine doyum olmazdı. Engin bir hoşgörüye sahipti.

Gönülden sever, içtenlikle takdir eder, sevgisiyle kuşatır, yol gösterirdi.

Eleştireceği tarafı apaçık söylediğinde bile kimse alınmaz, gücenmezdi ona.

*

Mehmet Ragıp Karcı, Ankara’nın köşe taşlarından biriydi.

Ülkeyi karış karış gezmeyi sevdiğini bilirdik.

Bir şehre yaklaşırken, oranın en büyüğünden izin aldığını söylerdi.

Ankara sınırından girmek üzereyken, Hacı Bayram Veli’ye hediye gönderirdi.

Fatiha okumak suretiyle.

İstanbul’a gelirken, Eyüp Sultan ve Fatih Sultan’a…

Her şehrin en büyük makamını bilir, asıl sahibini tanırdı.

Onlardan destur almadan paldır küldür girecek olursak, işlerimiz rast gitmez derdi.

Şehirden ayrılırken de veda ederdi, yine aynı şekilde.

Ragıp Abimizi kaybettik. Allah (c.c.) rahmet eylesin.

Her kim ne kaybettiyse, bir gün bulur. İnşallah biz de onunla ve bütün kaybettiklerimizle buluşuruz.

Bugün sevgili abimizi “Kâinatın Efendisine” şiiriyle analım.

*

Senin bir tek hatırana

bütün aşklarımı bağışlayabilirim

kederli ve memnun türkülerimi

çiçeklerimle

ağaçlarımla gözyaşlarımla

övgüler geçirip damarlarımın karanlığından

sözlerin ve kalbimin

elpençe divan durduğu

bakışına

zamana ve toprağa dayayıp alnımı

ve ellerimi

sen parmaklarından güneşler emziren çeşme

doyur beni

Denize açılmış gemiler

ve yanlış analıkları kadınların

şarkıların seni bilmeyen tutsaklıkları

Ragıb’ın bir leylâdan öbürüne

yanık sevdaları

sonradan yazılmış defterler

ve askılarda bırakıp kitapları

adın öpülecek aziz ve emin

Sen kadim âşıkların Leylâsı

sevda sözlerinin öksüz ve yetim hükümdarı

büyütüp ellerinle kalbinin arasını tutan sesleri

gel köle kıl kendine

buyur beni

Gün gelir uçmaz olur turnaları göllerimin

insanlar ve defineler çıkarlar

toprağın derinlerinden

ben oralarda sevdana ve terlere bulanmış bir adam

şimdilerde kimse bilmez

aklımdan geçenleri

yalnız sen yanıbaşında

dünyanın ve insanların

ateşin suların

ve hesabın karanlığında

kayır beni

#Şair
#Mehmet Ragıp Karcı
#Ankara
4 yıl önce
Bir yiğit, sılaya döndü
Pijamalı profesyonellerin sessiz çığlığı
Efendimiz’in (sav) Zekatı-1
Milyonlar milyarlar havada uçuşuyor
Sandık başına giderken…
Operadaki Hayalet’in “kehaneti” gerçekleşirse…