İnsanoğlunun karşısına dikilen en temel almaşıklardan biri budur...
Yalnız günümüzde değil, ta başlangıçtan bu yana, en baştan bu yana...
Hz. Âdem’in iki oğlu arasındaki münazaa da bu soru çevresinde dönüyordu. Kardeşlerden biri birlikte yaşamayı önerirken öteki öldürmeyi seçmişti...
Savaşların da belkemiğini oluşturan niza bu soruya aranan cevapta karşılığını buluyordu...
Birlikte yaşamayı önerenler sen de yaşa, ben de yaşayayım diyor. Öldürmeyi seçenlerse sen öl, ben yaşayayım, diyor. Onun kanısına göre ötekini öldürmedikçe kendisinin hayatta kalacağına itikadı bulunmuyor. Oysa bu düşünce her defasında yalanlanmıştır.
Soru belki şöyle de konabilir: gerçekte ve uzun vadede öldürülen mi ölüyor, öldüren mi ölüyor?
Yaşamayı salt nefes alıp vermeden ve kan dolaşımından ibaret sayıyorsak; öldürülen kimsenin bu işlevlerini yitirdiğini söylememiz kaçınılmaz. Ama yaşamak, hayatta kalmak salt nefes alıp vermeden ibaret bir işlevsellik olarak görülmüyorsa, bu durumda sorunun cevabını ararken iki defa düşünmeli...
Bu gün insanların gönlünde yaşamayı sürdüren Habil mi, Kabil mi? Öldürülen mi, öldüren mi?
Artık ikisi de dünyamızda yok, öldüren de öldürülen de...
Ama öldüren her gün insanların gönlünde bir kere daha öldürülürken, öldürülen her defasında gönüllerde bir kere daha ihya ediliyor...
Darp edilerek öldürüldüğü sanılan kimse belki o an hayattan el çektirilmiş olabilir. Ama uzun vadeye bakmalı... Uzun vadede ortaya çıkan sonuç ne oluyor?
Yahudi’yi öldürdüğünü sanan Naziler acaba muradına ermiş oldu mu?
Günümüzde Müslümanları ortadan kaldırmak isteyenler acaba yarın Müslümanlarla bir arada yaşamaya can atmayacak mı?
Halen küresel ölçekte sürdürülen rekabette acaba bir arada yaşamak isteyenlerin mi egemenliği kurulmuş olacak yoksa öldürmeden yana olanların mı?
ABD üst yönetiminde Çin ile olan ilişkiler konusunda iki fikrin müzakeresi veya münazarası devam ediyor: bir taraf Çin’i çökertelim, ABD bir başına dünyaya hükmetsin tezini savunuyor; diğer taraf da Çin ile birlikte devam edelim diyor.
Mevcut dünya, kaynaklar tasarruflu kullanıldığı takdirde hâlihazır koşullarda şimdikinin en az sekiz misli nüfusu doyuracak ve barındıracak kapasitede... Dolayısıyla bir başına hükümran olma hayalleri sadece açgözlülüktür, sadece... Ondan ötesiyse kan, ateş ve hüsran...
