Ben çocukluğumdan beri patlayıcı veya patlama muhatarası olan nesnelerden uzak durmaya çalışırım.
Bizim çocukluk günlerimizde çocukların eğlencelerinden biri, bayramlarda, mantar tabancısı patlatmak idi. Mahalle arkadaşlarımız namluları birbirine yönelterek mantarlarını patlatmaktan zevk alırdı. Ben, güya tehlikesiz sayılan o mantarı bile patlatmak istemezdim. Sırf dostlar alışverişte görsün hesabı patlattığımda da namluyu havaya doğru kaldırırdım. Mantarın nasıl patladığını görmemek için de başımı çevirirdim. Herkese eğlence sayılan bu oyun bana zevk vermezdi. Tabii ki o günlerde bile rahmetli ninemizin anlattığı Köroğlu Efsanesi’ndeki: “Tüfek icat oldu mertlik bozuldu” söylemine aşinaydık. Kim bilir, belki de o söylemin etkisini taşıyor olabilirdim.
Daha sonraları da patlayıcı nesnelerden, ateşten, gürültülü eğlencelerden uzak durmaya çalıştım.
Bu tür eğlenceler bana daima ilkellik olarak göründü…
Bu tür eğlencelerden hoşlananları, bilemiyorum, ilkel zevklerin hükümlüsü olarak gördüm.
Bazı geceler, evimizin yakınından motosikletinin veya otomobilinin egzozunu çıkarmış bir sürücünün korkunç bir gürültüyle geçtiğini işitiyorum. Dairemiz arka cephede olduğundan onun kim olduğunu teşhis edemedim ama bazı ukdeleri içine gömülü kalmış biri olduğunu tahmin etmek zor değil.
Hepsi bana ilkel olarak görünen bu zevkleri sesle, görüntü ve renkle, hareketle yapılanlar olarak sınıflandırıyorum.
Ses: Düğünlerde veya kutlamalarda tabanca patlatmak, caddelerde egzoz patlatarak dolanmak, aniden yüksek sesler çıkararak dikkat çekmek veya meydan okumak… Bunlar daha çok maganda zevki…
Görüntü ve renk: Havai fişek (ses de var, ama ağırlık görüntüde)…
Hareket: Otomobille drift yapma, makas atma (slalom), asker uğurlamada veya bir başarı kutlamasında kişiyi havaya atıp tutma…
Bütün bunlar kısa süreli ve sonuçsuz zevkler. Üstelik tehlikeli ve rahatsızlık verici…
Havai fişekle yapılan kutlamalar mutlaka kontrollü olmalı. Kontrol belki sadece resmi törenlerde sağlanabiliyor. Ama düğünlerde veya benzeri eğlence alanlarında denetim sağlanamadığı için esef verici kazaların önüne geçilemiyor.
Bu “eğlencelerin” çoğu baba parasıyla hava atmak isteyen gençlerin tercihi… Kendi özgül marifetiyle bir başarıya imza atamamış olanlar, ya tabanca patlatarak ya arabasına drift attırarak veya arkadaşını havaya fırlatarak kendini kanıtlamak istiyor…
Hepsinin ortak yanı ilkellik: herhangi bir başarı gösterememiş olmanın yarattığı ukde ile kişinin bu tür gösterilerle kendini gösterme, kanıtlama içgüdüsü…
Görüntü ve renk cümbüşünün meğer sanayisi de kurulmuş. Ben havai fişek imalının küçük atölyelerde yapıldığını sanırdım. Geçenlerde (3 Temmuz) Hendek’te havai fişek fabrikasındaki patlama ile bunun da sanayileştiğini öğrenmiş oldum.
İlkel zevklerin tehlikesi maalesef kaza vesilesiyle gündeme geliyor.
O nedenle de yok sayılıyor.
Oysa var.. var: görüyoruz.
