İmalatta kullanılan ham maddelerin
ürün fabrikadan çıkmadan önce israf olurken, yapılan ürünlerin
ise ilk altı ay içinde ticari ömrünü tamamlıyormuş. Yapılan bir araştırmanın sonucu böyle söylüyor.
Yani üretilen ürünlerin
çöpe gidiyor ama biz o ürünü alırken bu çöpe giden ürünlerin parasını da ödüyoruz.
Fabrika sahiplerinin
yüzünden 1 liraya almamız gerek ürünü 10 liraya alıyoruz.
O ürün gerçek değerine satılsaydı, yani
olmadığı için o üründen mahrum kalan milyonlarca insan o yoksulluğu yaşamazdı.
Çünkü ihtiyaçtan fazla üretmek için kurulan
sadece sahibine çok para kazandırmak amacıyla dönüyor.
Kurulan fabrikalardaki makinelerin
daha fazla insana iş imkânı sağlamak değil.
daha fazla katkı sağlamak da değil.
Dünyayı
ve zengin kılmak hiç değil.
Servet ve güç sahibi olmak.
Şuradan; sermaye ve siyasi iktidar sahiplerinin amaçları
olsaydı, teknolojinin geldiği bu noktada dünyanın yarısı
yarısı da
ölmezdi.
Tamir yok, kullan at, fazla üret, fazla tükettir, kendi çıkarlarını düşün,
felsefesi ile yolun sonuna geldik.
Ya birlikte yani
üreten yöneten ve tüketenler
olarak ortak bir karar vererek üretim ve tüketim alışkanlıklarımızı yavaş yavaş değiştireceğiz, ya da 3-4 kuşak sonra yok olacağız.
Bu kötü gidişatı durdurmak için yeni bir ekonomik sistemin nasıl olması gerektiği uzun bir süredir tartışılıyor.
Döngüsel ekonomi, bir kavram olarak son 20–30 yıldır ekonomi alanında fikir sahibi olanların tartıştığı bir alan.
Döngüsel bir ekonomi, üç ilkeye dayanan ekonomik bir sistem: Azaltma, yeniden kullanma ve geri dönüşüm.
Doğal kaynakları daha sorumlu kullanmak, atık miktarını azaltmak ve yeniden kullanabilmek.
Bu ekonominin önemli tarafı servet biriktirmek yerine dünyayı yaşanılır hâle dönüştürmeyi hedeflemesi.
ile üretim ve tüketim alışkanlıklarımız yeniden şekillenirken, maliyetler ve çevre kirliliği azalıyor, yeni iş imkanları oluşuyor.
Dünyayı kirletenler arasında lider olan
bu konuda şimdiden önemli adımlar atıyor.
yılına kadar Avrupa’da
olarak yeniden kullanımı ile AB ekonomisine
katkı sağlanabileceği hesaplanıyor.
Plastik, istenilen biçimi alabilen anlamına gelen yunanca “plastikos” sözcüğünden geliyor.
Plastiklerin kaynağı, ham petrol, gaz ve kömürdür. Plastiğin genelde ana kaynağı petrol rafinerisinden arta kalan maddeler.
Her yıl dünyada
kullanılıyor. Sadece okyanuslara dökülen plastik miktarının en az
olduğu söyleniyor.
Deniz, göl ve toprağa gömülenleri bilmiyoruz.
Tabii sorun sadece
ibaret değil!
Genel olarak ambalaj atıkları konusunda maalesef hem kamu hem de tüketiciler yeterli duyarlılığa sahip değil.
Ambalaj atıkları çöp değil,
geri dönüşümle aynı zamanda sanayinin hammaddesi.
Çöpleri ayıralım. Geri dönüşüme önem verelim. Özellikle
evsel atıklarla ve diğer ambalaj atıklarıyla karıştırmayalım, ayrı toplayalım.
Kağıt yapısı gereği diğer atıklarla karıştığı takdirde kolayca yok olabilir.
Bu ciddi bir, sanayi hammaddesinin kaybı demektir.
Denizde bir
2 hafta ,
1-5 ay,
1 yıl,
13 yıl, teneke 100 yıl,
250 yıl,
450 yıl erimeden kalabiliyor.
Üretirken de yönetirken de tüketirken de
herkese ait olduğunu düşünmek ve her şartta
çalışmak.
Sokakta gördüğü ihtiyara mikrofonu uzatarak soruyor genç haberci;
Gelecek nesillere ne tavsiye edersiniz?
Uzun bir cevap bekliyor genç haberci ama ihtiyar adam gün görmüş, yaşamış, tecrübe sahibi olduğu için vereceği cevabı biliyor ve tek kelime ile cevaplıyor:
.
İhtiyarın, “
” derken söylemek istediği şey bu zor hayat şartlarının getireceği sıkıntılar.
Gelecekler ama mavisi kaybolmuş daha
daha petrol ve gaz kokulu
daha
daha çok
ve daha çok
bulacaklar.
