Felsefe profesörü, biyolog, akademisyen ve düşünür
Prof. Dr. Şaban Teoman Duralı hoca ü
lkemizde felsefe denince akla gelen ilk isimlerden biriydi.
16 üniversitede ders vererek
etkili olan pek çok ismi yetiştiren Duralı hocamızı
çağdaş küresel medeniyet ha
kkındaki düşüncelerini tekrar hatırlayarak sonsuz yaşamına uğurlayalım.
“İslâmın vazettiği temel ahlâk ilkelerinden hareketle bir ‘dünyevî gelenek-görenek-hukuk-bilgi-bilim-toplum-
kurabiliriz; kurmalıyız da.
Allah Tebliği Kur’ândan alan bu düzen, zorunlulukla İnsan şumûl Toplumcu-Paylaşmacı-Dayanışmacıdır; demekki
Ne var ki, nice vurgulasak yeridir: Dünyevîdir; öyleyse, eleştiri ile değişmeye açıktır.
İşte Maddiyâtcı-İktisâdiyâtcı Bireyci ‘Çağdaş Küreselleştirilen İngiliz-Yahudî medeniyeti’ ile onun temel ideolojisi ‘Sermâyeciliğ’e görünür tek canlı seçenek İslâmdan esinlenmiş
Maneviyâtcı İnsanşumûl Toplumcu–Paylaşmacı–Dayanışmacı Âdil Düzendir.
Bahse konu düzen, esâstan, Allah yaratığı ‘İnsancı’dır.
Bu manâda insanın insana kul köle kılınmasını öngören bütün düzenlemeleri temelden reddeder.
Emeksiz gelir temînin gerektirdiği küçük ve büyük çapta sömürü,
ile devletlerin emperyalistleşmesi; fennin, dur durak bilmez kazanç hırsı uğruna hayatın tüm vechelerine hâkim olup doğayı alabildiğine yıpratıp tüketmesi.”
“İnsan şeref ve haysîyetinin gerektirdiği maddî ile manevî yaşama seviyesinin
altına düşmeğe
; emeksiz, sömürü ve suiistimâl yoluyla aşırı zenginleşip ‘
debelenme durumuna da,
diyoruz.
Emeğiyle geçinip edebiyle yaşayan, üreten ve ürettiğine kısmen yahut tamamıyla mâlik olan bu
iki aşırı ucun arasındaki insandır.
O işte,
İnsanşumûl Toplumcu–Paylaşmacı–Dayanışmacı Düzenin Maneviyâtcı ‘ödev’ insanıdır.
O, beninin değil, mensûbu bulunduğu topluluğun hâdimidir.
‘Benci’ değil, ‘bizci’dir.”
“Üretenin, ürettiğine tümüyle uzak kalması, yabancılaşmaya yol açar.
Tekelci–Sömürücü Sermâye düzeninin iki aşırı ucunda duran
kendisine
kişidir.
Kendisine yabancılaşmış kişi, ya sefilde olduğu üzre, üretecek güc ile üretim araçlarından kısmen yahut tamamıyla yoksundur ya da
gördüğümüz gibi, kendi üretmez, ama toplumdaki beşerî, mâlî ile maddî üretim araçlarını tekelinde tutmak suretiyle ürettirir.
İkisi de manevî yıkıma uğramış kişidir.
Maneviyâtı çökmüş,
yitirmiş kimsenin, değerlendirme ile anlam atfetme kâbiliyeti de kalmaz.”
“Kendi ektiğini biçen, biçtiğini kendisininkilerle birlikte tüketen
duyumlayabilip özüne saygı duyar.
Böyle biri,
mütedeyyin, güvenilir, emekci, hayırlı ödev insanıdır.
İnsanşumûl Toplumcu–Paylaşmacı–Dayanışmacı Âdil Düzenin baş hedefi, mütedeyyin, güvenilir, hayırlı ödev insanının yetişmesini sağlamaktır.
Bu tür bir düzende haksız kazanç getiren fâiz, rant ile tekelleşme çeşidinden kötülüklere fırsat tanınamaz.
İnsanşumûl Toplumcu–Paylaşmacı–Dayanışmacı Âdil Düzen, bir yandan mahvedici yoksulluğu, öbür taraftan da şatafatı,
şımarıklığı önler.
Zâten bu iki temel kötülük birbirini kaçınılmazcasına zorunlu kılar.
Nerede
rast gelinirse, orada
de karşılaşmak mukadderdir.”
“Ödev bilincini duymak yoluyla
olunur.
Ödev bilincini duymak ve icâplarını yerine getirmek dirâyetli olmağı gerektirir. Söz konusu dirâyetin husûle getiricisi eğitimdir.
‘Ödev bilinci’nin baş tâcı,
‘haksızlığa karşı çıkmak’tır.
Başkaldıran insanın ise, çelikleşmiş bir irâdeyle mücehhez olması zorunludur. Çelikleşmiş irâdeyi kişiye
dinî ile askerî eğitimler
kazandırır.”
“Çağımızın Küreselleştirilmiş İngiliz-Yahudî medeniyetinin
en fazla korkup ürktüğü olay, ‘başkaldıran insan’dır.
İşte
ile
, kısacası, ‘uyuşturma’ çabalarının nedeni.
İslâm ahlâkının esâsı,
‘zulm ile haksızlığa başkaldırı irâdesi’
dir: ‘Cihât’. İşte İslâm düşmanlığının hikmeti sebebi.
Sonuc itibâriyle, İslâm, bir
dir;
Müslüman olmanın manâsı da, haksızlığa,
, suiistimâle, sömürüye,
ile İmperyalisme, Irkcılık ile
‘başkaldırma irâdesi’nde yatmaktadır.”
