Afetler bize bir şey söyler ama onun dilinden anlıyorsak.
Bu tür durumlarda sokakta, işyerinde, okulda yani her yerde rastlayabilirsiniz.
Kimisi eğitimlidir, kimisi eğitimsiz.
Zengin olanı da vardır yoksul olanı da.
Genç yaşlı, kadın erkek her yaşta bulunur.
Her ırktan her milletten, farklı inançlara sahip her toplumda görebilirsiniz o tür davranışları.
Neden bahsediyoruz?
İnsanlıktan.
O uğraşın, gayretin dayanılmaz bir hafifliği ve doyumu vardır.
Nerede?
İnsan ruhunda.
**
Bu doğal afetler bile bozuk para yerine geçen vicdanları büyütemez.
Onlar çok olduğu için dünyanın düzeni hep bozuktur.
Ve onların hikayelerini anlatmaktır.
İşte sosyal medyada paylaşılan iki örnek;
**
Hayata gözlerini yumduğu son aya kadar tam zamanlı çalışmaya devam eder.
Ölümünden birkaç gün evvel tüm öğrencileri ve çalışma arkadaşları kendisine büyük sürpriz yaparlar.
400 kişilik bir grup evinin önünde toplanırlar.
Ve hep birlikte sevdikleri bir şarkıyı söylemeye başlarlar.
O da pencereden grubun söylediği şarkıya eşlik eder.
**
İkinci örnek de sosyal medya paylaşımlarından;
“Abi ne olur çocuğum çok ateşli, bizi hastaneye götürsen ateşi düşer belki. Ama cebimde sadece 7 TL var, söz çalışır öderim iki güne kadar”.
Zaten iş de yok, siftah etmedim.
Var bundan da bir hayır diye düşünüp, hemen atla abla yetişelim hastaneye dedim.
Doktor çok acil müdahale etti.
Serumlar, iğneler derken meğer çocuğun nefesi kesilmek üzereymiş, biraz daha geç gelsek ölebilirmiş.
Tam 4 saat annesi ayakta bekledi.
Bir defa olsun ne bir yudum su içti ne de nefes aldı sanki.
Aslında benim işim bitmişti ama nedense çekip gitmek içimden gelmemişti.
Neyse çıktık tekrar yola, çocuk iyi olunca.
Önce ilaçlarını aldım eczaneden, sonra evlerine geldik.
Ben aldım çocuğu kucağıma içeri kadar taşıdım.
Şöyle bir etrafa baktım.
Tek bir oda, bir yatak, küçük bir tüp var.
Tencere var ama buzdolabı yok.
Ekmek var ama bir litre sıvı yağ yok.
Eşinden kaçmış, bu eve sığınmış, cebindeki para ile ilk kirayı yatırmış.
Ev sahibi de yaşlı teyzeymiş acımış, kendinden bir yatak, bir halı ve küçük tüp vermiş.
“Çalıştıkça eksiklerini alırsın” demiş.
Ben de aslında taksici değilim.
Geçen ay işten çıkarılmış idim.
Çalıştığım firma kapandı.
Cebimde de 2.900 TL para var.
Kızımın biriktirdiği de içinde, ona bilgisayar alacağım.
Ama nasıl bırakayım şimdi bu abla ve çocuğunu?
Zar zor ikna edip ablaya verdim ikibin TL.
Gitti bizim bilgisayar parası.
Bütün duam bu kadardı.
Arabayı teslim etmeye dönerken telefonum çaldı.
Bizim gibi işten çıkarılan Mustafa abi aradı.
Tazminatım 27 bin TL idi.
Çektim, bilgisayarı da hediye paketi yaptırdım.
Yarın ablaya ilk işim buzdolabı almak olacak.
**
Su içerken gül kokusu almış.
Hal diliyle suya sormuş.
Su; “Koku benden değil testiden” demiş.
Testiye sormuş
o da “Toprağımdan” demiş.
Toprağa sorunca aldığı cevap da şu olmuş;
Ustam beni bir gülün dibinden aldı
Bu sudaki koku o gül ile bir süre devam eden beraberlikten.
**
Dualarımız ve maddi ve manevi desteklerimiz afetten zarar görenlere.
Herkese geçmiş olsun.
