Pencere kenarındaki masanın üzerinde bilgisayarda yazı yazarken bahçe kapısından bir çift gözün üzerimde olduğu hissettiğimde tanıştık onunla.
Zaten beni izliyordu.
Hem yazıyor hem de kediyi izliyorum.
O da beni izliyordu.
Benden bir zarar gelmeyeceğini hissettiğinde yavaşça süt kabının yanına sokuldu ve içmeye başladı.
**
Koltukların üstünde dolaşıyor, çekyatın altına giriyor, kenarda bulduğu iplerle oynuyordu.
Kutuyu da bahçe kapısının yanına pencere kenarına koyduktan sonra çıktım.
Yarı uykulu gözlerle beni görünce kulakları dikildi, benim nasıl bir tepki göstereceğimi bekliyor gibiydi.
Ona gülümsedim, bilgisayarı açtım ve çay ocağına yöneldim.
Çayımı masaya koyduktan sonra onun kabındaki sütü tazeledim, bisküviyi de başka bir kaba koydum, içine biraz süt ekleyip yumuşattım.
**
Klavyeye doğru yaptığım el hareketlerine muhtemelen bir anlam veremiyordu. Oynuyorum zannediyordu herhâlde.
Böyle 3 gün geçti. Üçüncü günden sonra artık kucağımdaydı.
Ben gülünce bu hamlesinin hoşuma gittiğini düşünüyor ve daha sık yapmaya başlıyordu.
Bu arada klavyenin üzerindeki tuşların ayrı olduğunu da öğrendi sanki.
Ben hangi tuşa basarsam arkamdan hemen o da aynı tuşa basıyordu.
Ben de eğleniyordum o da eğleniyordu.
**
İşim aceleydi.
Yazıyı erken bitirmem gerekiyordu ama bu işin ciddiyetinden onun haberi yoktu tabii ki.
Kucağıma alıp bilgisayardan uzaklaştırıyorum ama yerinde durmuyor tekrar masaya zıplayıp benim yaptıklarımı tekrarlıyordu.
Ve götürüp kapının kenarındaki süt kabının yanına koydum.
Ama aldırmadım, tekrar masama döndüm işime devam ettim.
O da oradan öylece bana bakıyordu.
**
Hamle yaptığımda geri kaçtı.
Ben üstüne gidip almak istedikçe o geri gidiyordu.
Tekrar masama döndüm.
Biraz vakit geçerse kırgınlığı geçer, unutur ve tekrar yanıma gelir diye düşündüm.
Ertesi gün de yanıma gelmedi, masama çıkmadı, süt de içmedi.
Kapı aralanınca bahçeye çıkıp orada oyalanmaya başladı.
Derken ertesi gün kayboldu.
Bahçenin her tarafına baktım, bulamayınca bir hafta gelir diye yolunu gözledim.
Yan komşu esnaf bahçede görünce ilgilenmiş, sonra dükkanına götürmüş, ertesi gün de evine almış.
Tek bir bağırmayla onu kaybetmiştim.
**
Öğrendiğim en pahalı ders bu oldu.
