Savaştan kaçarak Türkiye’ye sığınan Suriyeli aileler, ülkelerine dönmek için gün sayıyorlar. Yaşadıkları sıkıntılar birbirlerinden farklı olsa da hepsi ortak bir dille “Allah Türklerden razı olsun. Bize çok iyi sahip çıktılar. Bilmediğimiz ülkede yaşamak çok zor. Savaş bitsin ve bir an önce ülkemize geri dönelim” diyor.
ZORLA GÖNDERDİLER
İki yıl önce Doğu Guta’dan dört çocuğu ve felçli eşiyle birlikte İstanbul’a gelen 28 yaşındaki Gufran Hatip hikayesini şöyle anlattı: “Savaşın çıktığı ilk zamanlarda eşim direnirken bomba düştü. Şehit oldu. Ülkelimizi terk etmek istemedik. Devlet bizi zorla otobüslere bindirerek ilk Halep’e getirdi. Sonra elimizdeki para ile insan kaçakçılarıyla anlaştık. 14 sefer hamile halimle sınıra gidip geldik. Sonra iki yıl önce İstanbul’a geldik. İki yıldır bir şekilde yaşamaya devam ediyoruz. Zor şartlar altındayız. Ülkede savaş bittiği gibi vatanımıza döneriz.”
EVİMİZ BİZİ BEKLİYOR
- Fatih’teki Suriyeli yetimler evinde gönüllü öğretmenlik yapan Marah Saka (55) Halep’ten 7 yıl önce İstanbul’a geldi. Saka, yaşadıklarını şöyle özetledi: “Savaş başlamadan önce babamdan kalma köşkümüzde eşim ve çocuklarımla birlikte yaşıyorduk. Savaşın başladığı ilk dönemde eşim şehit oldu. Oğlum Esed’in zindanına girdi. Beş yıl boyunca ondan haber alamadım. Çıktığında durumu çok kötüydü. 6 çocuğum var. Evli olanları orada bıraktım üç çocuğumu da yanıma alarak İstanbul’a geldim. Savaşın şokunu üzerimden atamamıştım. Her uçak sesinde yüreğim ağzıma geliyordu. Her gün savaşın bitmesi için dua ediyorum. Evim ve çocuklarım bizi orada bekliyorlar.”
HERKESİN VATANI KENDİNE GÜZEL
Ülkesinde ihracatçılık yapan Raghat Muhammed (61) 5 sene önce eşiyle birlikte Şam’dan Türkiye’ye geldi. Suriye’de çok güzel bir hayatı olduğunu belirten Muhammed, şunları dile getirdi: “Hayatımız savaş yüzünden tepetakla oldu. İnşallah yakında vatanımıza kavuşur çok mutlu oluruz. Herkesin vatanı kendine güzeldir. Bir an önce ülkeme dönmek istiyorum.” Osman Nafiz (30) 4 yıl önce eşi Ruzeyna Ali’yi (24) de yanına alarak Doğu Guta’dan İstanbul’a yerleşti. Nafiz, şöyle devam etti: “Türkler bize çok güzel ev sahipliği yaptı. Biz buraya güvenliksiz yerden geldik. Memleketimiz huzura kavuşunca hemen döneceğiz.”
