Ona da bu isim yakışırdı zaten

İsrail askerlerinin kahpece kurşunuyla şehit olan 12 yaşındaki Filistinli çocuğun ismi önce "Rami" olarak duyuruldu.

Ajanslar öyle bildirdi. Gazeteler öyle yazdı.

Bu yüzden, ilk anda annesi de başka bir çocuk zannetmişti vurulanı.

Sonra, isminin "Muhammed" olduğu anlaşıldı.

Muhammed...

Efendimiz'in ismi.

Ona da bu isim yakışırdı zaten.

Annesi diyor ki:

- Oğlum çok iyi bir çocuktu... Profesör olacaktı büyüyünce... Şehit olmayı çok arzulardı.

Arzuladığına kavuştu şimdi Muhammed.

Şu dünyada bir şeyi çok arzulayıp da kavuşmayan var mı ki... Hele şehadeti!..

Annesinin metanetini görüp, dilinden düşürmediği "şehit" kelimesini duyunca, "Bu Müslümanlar'dan korkulur" diye düşünmez mi insan...

Baksanıza, dünyanın en büyük acısı olan evlat acısını, nasıl da metanetle karşılıyor yüreği yanık anne.

Sıradan bir ölüm değil çünkü o. Menzilin son noktası. Varılabilecek en yüksek yer. En ileri mertebe. Ölüm bile değil bu yüzden, şehitlik mertebesi.

Gül bahçesine girer gibi davranmaları, atılan kurşunlara taşlarla karşılık vererek göğsünü siper etmeleri, başka nasıl izah edilebilir?

HAFTANIN SORUSU

"Ben birçok işadamı için (Aliyev'e) mektup yazdım. Bu arada dürüst bir işadamı olarak tanıdığım Murat (Demirel) için de yazmışsam ne olmuş?.."

(Ne olacak, bir şey olmaz... Hem de hiçbir şey.) Neyse... Parantez içindeki sözleri dikkate almayın ve bu sözün kime ait olduğunu bilin bakalım.

Gülünesi deprem

Gülerim ben böyle depreme. Siz de gülün gönlünüzce.

7.3 büyüklüğündeki son Japonya depreminde hiç can kaybı yok. Gülmeyip de ne yapayım!

Aynı sallantıyı biz yaşasaydık, 100 bin can kaybı ile kurtarabilir miydik acaba?.. Peki neden?

---

---

« Geri Dön