İbrahim'le Reha'yı gördüm kâbusumda!

Reha Muhtar yanındaki sanayi tipi bir buz dolabının içinden, öyle karga-tulumba iki kat kenevir olmuş embriyo pozisyonunda, kan kusturuyordu İbrahim Tatlıses'e. Bir yandan da durmadan boncuklanan alnının terini, Show TV antetli bir mendille siliyordu. Mendil bir kamyon sileceği gibi alında gidip gelmesine rağmen bir türlü terin üstesinden gelemiyordu. Sonra Reha Muhtar biraz ciddileşerek sordu: "Sen her nerede yaşatılıyorsun, normal misin, ne ile beslenirsin, sürü halinde mi dolaşırsın?"

- "Yoo" dedi İbrahim, yassı balgamlı bir Urfa 'Türkçe'siyle, "sen eee, sevgi, eee, anlayış insaf, okey?" Kâbusumda araya girip soruyorum İbrahim'e: "Pişman mısın?" "Ne için gardaş?" "Genel olarak.. mesela dünyaya geldiğine..." "Yog abi, ne pişman olacaksan?" "Dünya pişman ama sana?" "Bak burdan sesleniyorum sana, ey yazar, albümün kaç satıyor senin gardaşım? Bana sataşma kapattırırım bütün kredi imkanlarını!.."

Reha Bey araya giriyor: "Seni hayranlarına şikayet edeceğim İbrahim! İbrahim! İbrahim, yapma bunları İbrahim..." Bu arada eli donmuş, alnında kalmıştı. Yere, sabit bir noktaya bakarak zorlukla konuşmaktaydı; "Bu ülkenin-bu büyük ülkenin evlatlarının (burada sesi çatallanıp titriyor) sana vermiş olduğu -biraz duraklıyor- sonradan da siz büyükler büyüklenerek sanatçı olarak, başımızın tacı gibi tarihten aldığımız dersle..."

Kan ter içinde, nefes nefese uyandım! İbrahim Tatlıses ile Reha Muhtar karşımda, yüksekçe bir duvarın üzerinden ayaklarını sarkıtarak oturmuş gülüyorlar. Çekirdek çitliyorlar! "Allaaaaaah!" diye bağırdım! Tam uyanmamış olacağım ki, bu kez bir daha uyandım. Hah tamam. Bu gerçekten uyanıktım şimdi ve odamın içinde iki tane sivri sinekten başka mahluk yoktu, çok şükür! Yüzümü yıkayıp, iki kat kâbusun temizlediği bir bilinçaltıyla televizyonun olduğu odaya doğru yollandım...