Zorbalar ve aveneleri

Bazı sokak zorbaları vardır; mahallenin egosu en diri, vicdanı en ölü delikanlıları. Otoriteyi, küçük büyük dinlemede, önüne gelene sataşmakta, hatta tehditlerde gören iri biçareler. Otoriterizmin tatlı hazzını yitirme dürtüsüyle abartılı tepkiler veren mahallenin bu belalılarının kazanacakları tek şey hürmet değil, nefrettir. İnsanların belaya bulaşmama tercihini hürmetle karıştırmak, ne yazık ki sadece sokak zorbalarına has psikolojik bir vakıa değil. Otoriterizmin tatlı hazzı, kendini devlet olarak tanımlayan ve hukuk tarafından dizginlenmeyen tüm kurumlarda kendini gösteriyor.

Ve maalesef devlet otoritesinin, yükselen sivil toplum talepleri karşısında azalıyor görünmesinden korkan Türkiye'deki rejimin bugünkü tepkisi, mahallenin belalısından çok farklı değil. Önceleri üniversite önlerinde inançlarının gereğinden taviz vermeden okumak isteyenlerin üzerine salınan çevik kuvvetler, yeni eğitim yılında liseli öğrencileri rencide etmek için kullanılıyor. Başörtüsünü, otoritesini sağlamak için bir tehlike olarak tanımlayarak, esasında toplumun tüm sivil taleplerine bir gözdağı veriliyor. İçinde keskin nişancıların da yer aldığı Kazım Karabekir İmam-Hatip Lisesi'nde yaşanan abluka harekatı başka nasıl açıklanabilir ki? Önceleri üniversitelerle sınırlı kalan bir yasağın giderek toplumsal hayatın tüm katmanlarına yayılmaya başladığını anlamamakta dirensek de, bu zorbalık esasında özel hayatın o özenle sakınılan sınırlarını çoktan ihlal etti bile. Bugün orduda ve bürokraside mürteci olarak yaftalanarak işinden olanları tespit etmenin en kolay yolu, eşlerinin ve yakın akrabalarının başının örtüsüne bakmak. Böylece bir zamanlar yapılan mürteci-mütedeyyin ve kamusal- özel alan ayrımlarının ne kadar düzmece olduğu da anlaşılmış oldu. İşin başından beridir, bu zorbalığın hukuk tarafından çizilebilecek hiçbir sınırı dinlemeyeceği belliyken, bugün dahi pek çok vatandaşımız "belaya bulaşmamak" için "belaya göz yumuyor." Oysa mahallenin kabadayısının gayesi sadece şu ya da bu düşünce veya inancı yok etmek değil, zorbalığını perçinlemek. Bugün beladan uzak kaldıkları için sevinerek zorbalığa göz yumanlar, yarın aynı akıbetin kendilerine rastlaması durumunda çektikleri acılarla yalnız kalacaklarının farkında değiller.

Bu arada Ethem Ruhi Fığlalı gibi bilim adamlarımızı da unutmamak lazım. Çöplük değiştirir değiştirmez ötüşü değişen horozlar gibi, bugüne kadar yaptığı çalışmalarla geliştirdiği bilimsel birikimini, art niyetli ve göze girmek için söylendiği belli söylemlere feda edebilen insanlar, yaşadıkları toplumların imalat hatası olarak hep esefle anılmışlar. Muğla Rektörü ilahiyatçımız, kendi adını oluşturan iki kelimenin hangi kültürlerden geldiğini unutarak, başörtüsünü Arap ve Acem kültürünün estetikten yoksun bir kalıntısı olarak yorumlamış. Şovenizmin en takıntılı fanatiklerinde bile görülemeyecek bir aşağılama ile sarf edilmiş olan bu sözlerini, sayın profesörümüz acaba hangi bilimsel görüşlerine isnat ediyor? Öyle ya, at üstünde Orta Asya'dan gelen atalarımız, çok daha estetik olan dünya görüşlerini Arap ve Acemlere empoze edemediklerinden olsa gerek, onların çirkin medeniyetlerinin bir parçası oluvermişler. Zaten Türkler olmasaydı, ne Arap dili diye bir şey kalır, ne de Mesnevi Farsça yazılırdı.

Hürriyet'e manşet olabilmek için tüm bilimsel birikimini satabilecek insanlardan, şahsen ben mahallenin zorbasından çok daha fazla korkar, şerrinden de Allah'a sığınırım.