312 cephesinde MHP ve Kemalistler ittifakı

Ceza Kanunu'nun 312'inci maddesi, toplumdaki farklılıklarının ifade edilmesini yasaklıyor. Farklılıkların ne olduğu önemli değil.

O farklılıkların, bütün nüanslarıyla toplumda yaşıyor ve yer alıyor olması da önemli değil.

Yaşadığınız halde görmezden geleceksiniz.

Gördüğünüz halde ifade edemeyeceksiniz.

Bütün mesele bu. Bütün mesele, yaratılmaya çalışılan gerçekdışı sosyal ve siyasal ortamın ne bahasına olursa olsun muhafaza edilmesi.

Bu çabanın adını ne koyarsanız koyun farketmiyor.

İster milliyetçilik deyin, ister Atatürkçülük, Kemalizm. İsterseniz 28 Şubatçılık…

Ne farkeder? Sonuç, yani yasak ve cezalar aynı kaldığı sürece…

Şimdi bu 312'nin, herkese yönelebilecek bir karşıdevrim giyotini olduğunu görenlerin sayısı arttıkça, değiştirilmesi yönünde toplumda bir konsensus oluşuyor.

En azından, mahçup mahçup, " Kaldırılmasın ama, çerçevesi çizilsin" diyenlerin sayıları artıyor.

Kesin olarak, "değiştirilmesin, aynen kalsın" diyen iki kesim ise direniyor. MHP anlayışı ve içlerinde çok sayıda eski solcu barındıran Atatürkçü, Kemalist gruplar.

Yasaklara hiçbir ayrım gözetmeden karşı çıkılmazsa gelinecek nokta bu oluyor..

Aslında bu nokta, bu iki anlayışın birçok açılardan birbiri ile benzeştiğini, kesiştiğini gösteriyor.

Bunların da ötesinde, Milli Güvenlik Kurulu faktörü var. MGK, daha bu konudaki son sözünü söylemedi.

O zaman bir kere daha göreceğiz, bu gibi konularda, ulusal konsensuslar ve Meclis'te oluşan irade mi söz sahibidir, yoksa başka güçler mi?

İşin bu gerçeği bir yana biz, 312 vesilesiyle kimlerin yasaklardan yana, kimlerin bu ülkenin özgürleşmesine ve demokrasi dünyasıyla yakınlaşmasına karşı olduğunu görme olanağına kavuştuk.

Aslında başka şeyler de görüyoruz bu 312 uygulamaları sayesinde.

Bunlar, şimdiye kadar var güçleriyle 28 Şubatçılar istiyor diye 312'ye sahip çıkan ve yasakların sadece belli kesimlere yönelik uygulanmasını savunanlar ...

Şimdi 'timsah gözyaşları' ile ortalıkta demokrasi havarisi kesilmeye çalışıyorlar.

Bir yandan, kendilerine bakmadan başkalarını karalamaya çalışarak ve uzaktan kumandalı demokratlıklarını unutarak, başkalarının, zamanında niye demokrat olmadıklarının hesabını sormaya kalkarak…

Eğer o günleri çok yakın geçmişte birlikte yaşamamış olsak, belki yutturabilecekler ne büyük demokrat olduklarını.

Bakın ne diyor, ' Beşli Çete'nin işveren temsilcisi Refik Baydur 28 Şubat günlerini anlatırken:

Karadayı Paşa telefon etti, sıra şimdi sizde dedi. Biz de emredersiniz Paşam, dedik…

Bence, 'Çete' nin diğer üyeleri de anılarını yazmalıdır. Böylece milyonlar, 28 Şubat'ın içyüzünü bütün ayrıntıları ile öğrenmelidir.

Bugün sütünlarında 'Timsah gözyaşları' döken gazete yöneticileri ve 28 Şubat'ın yazarları da anılarını döktürmelidir.

Gerçi Çevik Bir Paşa'nın gözden düşmesi üzerine, onun artık askerler ve etkili çevrelerce desteklenmediğine kesin kani olduktan sonra, sadece Çevik Bir'den gelen baskılardan söz eden bir iki gazeteci çıkmıştır ama, tabii ki mesele o kadar basit değildir.

Yarın yeni bir emir vaki olsa, bu 312 vesilesiyle gözyaşı döken, üzülüyormuş gibi yapan gazeteci takımının, hazırola geçmek için birbirlerini çiğnemelerinden korkarım.

Yarın MGK bu konuda bir karşı gerekçe hazırlayıp kamuoyuna açıklasa bu 28 Şubatçıların hali ne olur merak ediyorum?

Ya da Kıbrıs'taki casusuluk oyunu benzeri bir senaryo ortaya konularak, Türkiye'nin çok büyük yeni bir tehditle karşı karşıya olduğu söylense, bu kalemler o zaman neyi savunurlar?

Hâlâ büyük bir kararlılıkla yasaklara karşı çıkarak, 312'nin kaldırılmasını değilse bile, ' çerçevelenmesini' istemeyi sürdürürler mi?

Yoksa her zaman yaptıkları gibi, 'hazır ol!' durumuna mı geçerler?

Ne yaparlarsa yapsınlar. Aslında beni çok fazla ilgilendirmiyor.

Yalancıktan da olsa 312'ye karşı çıkıyorlarsa varsın çıksınlar.

Demokrasi de zeten bu değil mi? Onlara rağmen demokrasiyi savunacağız.

Başka çeresi yok.