Atılcan Saday, 1996'da lise ikinci sınıf öğrencisiyken "örgüt üyesi" olduğu iddiasıyla tutuklanır. Liseyi cezaevinde bitirir ve ÖSS'ye katılarak İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Radyo-Televizyon ve Sinema Bölümü'nü kazanır. Babası oğlunun bir gün serbest kalacağını düşünerek kaydını yaptırır. Ancak tam o dönemde F Tipi tartışmaları ve "ölüm oruçları" başlar. Atılcan da aralarındadır. Ardından "Hayata Dönüş Operasyonu" gelir. Atılcan, operasyondan ağır yaralı olarak çıkar. Babası "Ceyhan'da en ağır yaralananlar arasındaydı. En son o taburcu oldu" diyor.

Atılcan, "ölüm orucu"nu sevk edildiği Sincan F Tipi'nde de sürdürür. 22 Mart'ta ağırlaşıp Ankara Hastanesi'ne kaldırılır ama tedaviyi reddeder. Atılcan'ın bilinci kapanır ve tıbbi müdahale başlar. Atılcan, iki gün sonra uyanınca hafızasından son iki yılı silmiştir. Annesi gözyaşları içinde anlatıyor... Babası gözyaşları içinde anlatıyor... Atılcan hatırlamıyor artık...

Hastanede refakatçi olarak kalma izni alamayan anne-baba, hastane önünde beklemektedirler. Ama o da ne? Atılcan, iki asker arasında tekrar cezaevine götürülüyor.

Baba: "Şok oldum. Tedavisi cezaevine gönderilecek aşamaya gelmemişti. 3 yaşındaki çocuk gibiydi. Onu bu haldeyken cezaevine götürmek ya bir yanlışlıktır, ya bir kasıt ya da bir zulüm."

Anne: "Devletin gözü aydın, bize sakat bir çocuk bıraktı."

Radikal gazetesi Atılcan'ın hikayesini "O artık hiçbir şeyi hatırlamıyor" başlığıyla vermiş.

Atılcan'ın babası "3 yaşındaki bir çocuk gibiydi" diyor...

Atılcan'ın annesi "Devletin gözü aydın, bize sakat bir çocuk bıraktı" diyor...

Evet, hadi gözünüz aydın; Atılcan artık hiçbir şeyi hatırlamıyor.

Atılcan artık, Atatürk'ü, Atatürkçülük'ü, Devletin şekli'ni, Cumhuriyetin nitelikleri'ni hatırlamıyor...

Atılcan artık, Anayasa'nın değiştirilemeyecek hükümlerini, Temel hak ve hürriyetlerin sınırlanması'nı, Kişinin dokunulmazlığı'nı, Düşünce ve kanaat hürriyeti'ni hatırlamıyor...

Atılcan artık, Vatan hizmeti'ni, Vergi görevi'ni, Siyasi partilerin uyacakları esaslar'ı, Tüzükler'i, Yönetmelikler'i, Yargı yolu'nu, Mahkemelerin bağımsızlığı'nı, Hâkimlik ve savcılık mesleği'ni, Ormanların korunması ve geliştirilmesi'ni, hatırlamıyor...

Atılcan artık, "Ailenin korunması"nı, Düşünceyi açıklama ve yayma hürriyeti'ni, Toplantı hak ve hürriyetleri'ni, Dernek kurma hakkı'nı, Toplantı ve gösteri düzenleme hakkı'nı, Hak arama hürriyeti'ni, Temel hak ve hürriyetlerin korunması'nı hatırlamıyor...

Atılcan artık Cumhurbaşkanı'nı, Niteliklerini ve tarafsızlığı'nı, Çeşitli hükümler'i, Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu'nu hatırlamıyor...

Atılcan artık, Devletin ülkesi ve milletiyle bölünmez bütünlüğü'nü, Türkiye Devleti bir Cumhuriyettir'i, Başkent'in Ankara, Milli Marş'ın İstiklal Marşı olduğunu hatırlamıyor.

Atılcan artık Marksizm-Leninizm-Stalinizm'i, Sınıf mücadelesi'ni, Öncü parti'yi, Devrim'i, Karşı-Devrim'i, Proletarya'yı, Burjuvazi'yi, Küçük burjuvazi'yi, Propaganda'yı, Afiş asmayı, Miting ve gösteri yapmayı da hatırlamıyor...

Atılcan artık, Adalet Bakanı'nın "F tipimiz villa gibi" dediğini, Liberal Demokrat Parti Genel Başkanı Besim Tibuk adlı "en liberal şahsiyet"in F Tipi'ne ilişkin olarak "Türkiye'de birçok esnaf orada kalmak ister" açıklamasını, Esnaf yürüyüşü'nü, Bakkallar'ı, Marketler'i, Süper marketler'i, Hiper marketler'i de hatırlamıyor...

Herkes, herşey rahat edebilir... Atılcan artık onların hiçbirini hatırlamıyor... Hafızasından sildi; bir daha hatırlamamak üzere herkesi ve herşeyi unuttu; onlar artık yoklar, mevcut değiller, çünkü artık hatırlanmıyorlar...

Atılcan sadece annesini ve babasını hatırlıyor ve bundan böyle de sadece onları hatırlayacak... Çünkü Atılcan'ı bırakın hatırlamayı bir saniye bile unutmayanlar sadece onlar...

Atılcan sizi niçin hatırlasın ki?

KÜRŞAD BUMİN

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu