ŞAMİL KUCUR
Bir ara eskiyi, hemen herşeyi ile bozup yok ettikten sonra, tarihe ait bugüne kalabilmiş ev, konak ve muhtelif eşyalar ile birlikte, geçmişte yaşanan ramazanların da itibar görmeye başladı. Son yıllarda yayınlanan tarihi roman ve hatıralara gösterilen ilgi ile geçmişe duyulan özlemin bir ifadesi olarak algılanabilinirdi. Orhan Okay Hocaya göre, artık Bit pazarlarına nur yağmaya başlamıştı bile. Yayınlanan bu kitapların aşırı taleb görmesi, marazi bir geçmiş hasreti ve toplumca halden memnun olamamanın ve geleceğe güvenememenin ifadesi.' idi Orhan Okay Hoca'ya göre. Bugün yetmiş yaşlarındaki Okay Hoca, 'Eski ramazanlar gerçekten güzel mi di, yoksa her kaybettiğimiz şey gibi, o da mı bize güzel geliyor? Televizyon kanallarında konuşan otuz-kırk yaşlarındaki kişiler bile çocukluk ramazanlarının daha güzel olduklarından bahsediyorlar. Demek ki ilerki nesiller bizim bugün yaşadığımız ramazanları da hasretle anacaklar' diyor.

DEĞERLER YİTİRİLİYOR

'Nerede o eski yalılarda, konaklarda, köşklerde iftar ve sahur sofraları açan gönlü bol zenginler? O ramazanları şenlendiren eski hafızlar, hanendeler, eski kahvehaneler, şiir meclisleri nerede?..' Diyerek bir dizi soruları sıralayan Orhan Okay, ramazanlarla birlikte geçmişe ait değerlerin yitirilmesi ve bu gün aranmasının nedenlerini de sorguluyor.

Tek olan devlet radyosunda din kültürü, diyanet saatinin de olmadığını söyleyen Orhan Okay'a göre, devletin ve devletlilerin ramazana ilgi göstermedikleri gibi Diyanet İşleri Reisliği'nin ramazan ve oruç hakkında bilgilerin yeraldığı bir bülteni bile yoktu. Okay, toplum hayatında böyle bir kesintinin olmadığını dile getiriyor.