Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
Hayat
Kültür-Sanat
Nar-ı Beyza
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Resul TOSUN rtosun@yenisafak.com.tr

Malatya olayları üzerine dayakla ilgili bir yazı da ben yazmış ve konunun eğitim meselesi olduğuna dikkat çekmiştim. Gazetemiz yazarlarından Kürşat Bumin kışla dayağını konu alan peşpeşe üç yazı yazmıştı.

Dün de aynı konuda başka bir yazı yayınladı. Yazısını "Adları "Kopenhag" mıdır nedir her ne ise, bir takım "kriterler"in artık "kışla"nın kapısından girme zamanı da çoktan gelmiştir." diyerek bitirdi.

Bu temenniye katılmamak mümkün değil. Elbette ki tarama ve müzakere sürecinde bu konu da gündeme gelecek ve AB üyesi ülkelerde asker sivil ilişkisi neyse Türkiye'de de o seviye talep edilecek. Kaldı ki zaten üstün astını dövmesini engelleyen yasa vardır ve gayet açıktır. Ve benim şahsi kanaatim en kolay halledilecek konulardan biri dayak konusu olacaktır.

Asıl Kopenhag kriterlerinin kışla kapısından girmeden önce Ankara'nın kapısından girmesi gerekir denmesini beklerdim. Çünkü siyasetin merkezi olan başkent Ankara siyasi görüntüden ziyade askeri bir görüntüye sahiptir. Başka bir ifadeyle Ankara'da attığınız her adım askerin siyasi başkent üzerindeki etkisini hal diliyle haykırmaktadır.

AB Üyesi ülkelerin hemen hemen hepsinin başkentini ziyaret ettim. Hiçbirinde Ankara'daki kadar askeri renk görmedim. Bizde ise Ankara'ın girişi ve çıkışı askeri kışlalarla doludur. Gerçi giriş ve çıkıştaki kışların varlığı yadırganmamalıdır. Çünkü Ankara başkent olduğunda kışlaların bulunduğu yerler şehir dışında ve şehre hayli uzaktı. Ankara büyüyünce onlar şehir içinde kalmış oldular.

Asıl milli iradenin yansıdığı yer olan TBMM çevresindeki görüntü Ankara'ya sivil bir başkent olmaktan çok askeri bir başkent görüntüsü vermektedir. Askerin siyaset üzerindeki ağırlığını çok bariz bir şekilde göstermektedir.

Demokrasinin temel unsuru olan halk iradesinin yansıdığı Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin hemen yanı başında yer alan Genel Kurmay Başkanlığı, Hava Kuvvetleri Komutanlığı, Kara Kuvvetleri Komutanlığı, Deniz Kuvvetleri Komutanlığı, Jandarma Genel Komutanlığı, Kara Harb Okulu hiçbir AB üyesi ülkede benzerine rastlanmayan bir görüntü vermektedir.

Dahası, TBMM'nin orta yerinde milletvekilleri bürosunun bitişiğinde koca bir kışla vardır, milletvekilleri askeri eğitim sedalarının gölgesinde görev yapmaktadır, bürolarına gelen misafirler şaşakalmaktadırlar. Akşam 19.00'dan sonra ise TBMM'nin güvenliği askere tevdi edilmekte bu saatten sonra bürosuna gitmek isteyen milletvekili kapıdaki nöbetçi ere kimliğini göstermek zorundadır. Hatta geçen sene CHP Yalova Milletvekili Muharrem İnce 19.00'dan sonra bürosuna gitmek üzere meclis kapısına geldiğinde nöbetçi erler kendisinden milletvekili olduğunu ispat etmesini istemişler ve kısa süreli bir gerginlik yaşanmış ve olay basına yansımıştı.

Aslında Kürşat Bumin beyin temas ettiği kışlada dayak konusu başta söylediğim gibi askerin en rahat halledeceği konulardan biridir. Asıl önemli olan konu başkentteki bu askeri görüntüdür.

AB tarafı Türkiye'de askerin siyaset üzerindeki etkisini sık sık gündeme getirmektedir. Müzakere sürecinde bunlar gündemden düşecek gibi de gözükmemektedir. Bence bunlar gündeme gelmeden Genel Kurmayımız (Genel kurmayımız şu anda zaten demokratikleşme sürecine gereken katkıyı sağlamaktadır.) muhafız alayını meclisten çekmeli, kara harb okulunu başka bir şehre veya en azından şehir dışına çıkarmalı kuvvet komutanlıklarını daha sakin semtlere taşımalı ve Ankara'nın sivil görünüm kazanmasına yardımcı olmalıdır.

Geri dön

Yazdır

Yukarı