Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Yurt Haberler
Son Dakika
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	İhsan DENİZ ideniz@yenisafak.com.tr

Geçen hafta, Abdülkadir Budak'ın "Şiir Defteri 2006"da yer alan "Şiir'e Bir de Şair'den Bakmak" başlıklı değerlendirmesinden hareketle, şairin, 80'li yıllardan itibaren gelişen ve şiirin/şairin 'ideoloji' merkezli algılanma malûllüğünü kırarak, 'estetik'/'dil' eksenli bir algılama ve kavrayışa evrilmesinden duyduğu hazımsızlığa değinmiş ve esasen, Budak'ın 70'li yılların kaotik şiir ortamını özlediğini belirtmiştik.

Abdülkadir Budak, bir prototip: Şiir ve şair algısı ideolojik dogmalarla örülmüş, kemikleşmiş dünya görüşü itibariyle de anakronik bakışın hakimiyetini kıramamış o 'malûm küme'nin özelliklerini taşıyor. Örneğin bir şairin tavır, tutum, konum ve eyleyiş bağlamlı 'özgür iradesi' söz konusu olduğunda, meseleye 'bildik ezber'le yaklaşan ve dolayısıyla şairi olduğu kadar şiiri de bu ve benzeri eksenlerde algılamaya çalışan 70'lerden kalma bir zihniyetin temsilcilerinden.. Mezkur yazısı, bu bakımdan ilginç (Aslında değil!) örneklerle dolu. İnsanı gülümseten şeyler çoğu.. Bakalım:

Abdülkadir Budak, örneğin Arif Damar'ın İsmet Özel'in bir şiirine "Büyük şiir" (Bu 'abartılı' yargı çok tartışılır elbette!) demesini, Damar'ın ideolojik çizgisini göz önünde tutarak bir türlü anlamlandıramıyor; son yıllarda milliyetçi, hatta 'ırkçı' söylemleriyle yol arayan bir şairin (İ.Ö.), "yılların solcusu" bir şair (A. D.) tarafından 'alkışlanmasını' yadırgıyor (Sahi, niye yadırgıyor? "Ulusal Cephe" diye bir oluşum yok mu bu memlekette?) ve 'belirleyici şiir'den bahsederken, birden Sivas'ı hatırlıyor/hatırlatıyor! Alâka? Yok! Olsun.. Nasılsa, İ. Özel'in Sivas'ı ve 'Sırp tayyareleri' var! Arkadaşlar kararlı; Sivas'ı unutturmayacaklar ya.. "Sivas" dururken, şiirin, hele hele 'belirleyici şiir'in lâfı mı olur!

Anlaşılan o ki; Budak'ın son dönemdeki önemli dertlerinden, sıkıntılarından biri de, bazı şairlerin dünkü yeriyle bugünkü yeri arasındaki kırılmalar, fay hatları, dönüşüm ve değişimler.. Bunu asla hazmedemiyor! Çakıldığı yerde kalmalıdır; şair dediğin betondadır çünkü! Kendi deyimiyle, "Yol arkadaşları"nın "İslâmcı dergiler"de yazmasını içine sindiremiyor.. Sanki andığı dergiler bu ülke edebiyatının dergileri değilmiş, şiire, Türkçe'ye katkı ve hizmet sağlamıyorlarmış gibi.. Bu bakışın 'estetik' bir tavır, 'sahih' bir şair tutumu olduğu söylenebilir mi?

Sonra "Edebiyatta sağ-sol ayrımı kaldı mı?" sorusu bağlamında ve özellikle şiirin "Giderek dinsel bir niteliğe büründüğü" yakınmasını (Orhan Alkaya) sahiplenerek şöyle diyor: "Şiirdeki mistik göndermeler yerini ağır bir metafizik kokuya bırakmaya başladı. Bu işin dozu kaçtı, gönderme olmaktan çıktı, belirleyici oldu. Şairin dünya görüşü haline geldi bu tercihi. Şiir, solda olduğu varsayılan kimi şairler eliyle de hikmetli söze dönüştürüldü nerdeyse. Yeni bir ayrışma zamanı mı geldi ne?" Dünün (70'lerin) malûllüğünü bugüne de taşımak ve taşırmak ister ve şairlere 'sağda'kiler'-'solda'kiler şeklindeki 'primitif' kategorilerle yaklaşırsanız, başınıza gelecek 'musîbet' budur! Budak'ın "Metafizik"ten ne anladığını bilemem ama, keşke günümüz şairinin 'metafizik kaygu'ları yoğunluk kazansa ve şiiri 'derin metafizik' izleklerle yol bulsa! "Hakikat" kaygusu, "Metafizik" kaygusu olmayan bir insanın şiir yazmasına ne gerek var? Yerli dizi seyretsin veya gitsin balık tutsun, daha iyi! (Bu bağlamda, Budak'a Heidegger okumasını tavsiye edeceğim ama, korkarım bu sefer de 'Nazizm' fobisi fışkıracak!)

Öte yandan, Budak'ın dile getirdiği Türkiye'de şiirin "sağcılaşması" saptaması, tipik bir 'zırva' örneğidir, şiir estetiği/ontolojisi bakımından da, şairin 'felç' hâlidir! Yani ne demektir, 'şiirin sağcılaşması'? Güldürmeyin adamı! Şiirin 'sağcı'sı, 'solcu'su olmaz beyler! 'Sağ'dan da, 'sol'dan da, 'orta'dan da baksanız, değişmez: Şiir 'şiir'dir! Bırakın artık bu 'hortlak' dil retoriğini..

Bakın, bir de ne diyor: "Bu gidişi durdurmak gibi bir niyetim yok, buna gücüm de. Beni aşan bir şeydir bu."(!) Bence 'yanılıyor': İsterse 'yapar'!.. Evet evet, Abülkadir Budak, Türk şiiri ve şairini arzuladığı o 'köhne' kulvara geri döndürebilir! Sorun bakalım 'rüyâ'larını; kendisinde bu 'güc'ü bulmuyor mu?..

Geri dön

Yazdır

Yukarı