Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Yurt Haberler
Son Dakika
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Kürşat BUMİN kbumin@yenisafak.com.tr

İlk günlerin "şaşkınlığı"nı üzerinden atan gazeteler bu sefer iyi bir sınav verecek gibi görünüyor. Şaka yapmıyorum, gerçekten... Ulusal basından bu şekilde iyimser ve ümîd-vâr söz etmek -doğrusu- beni de şaşırtıyor ama bu bir gerçek. "Ulusal basın"ın tamamından söz etmiyorum tabii ki. Ama gazetelerin çok büyük bir bölümü Danıştay hâkimlerine yönelik saldırıdan sonra -nihayet- ortak bir dil tutturmaya başladı.

Çok, hem de çok sevindirici bir gelişme bu. Ülkedeki gazete okurlarının çok büyük bir bölümü artık aşağı yukarı aynı bilgilere ulaşıyor, benzer yorumlar okuyor. Bugüne kadar epeyce kere "silah zoruyla" tek sesli koroya dönüşmüş gazeteler dünyasında bu sefer iradi olarak bir "ortak dil" oluşturma gayreti var sanki... "İlk günlerin şaşkınlığı"ndan uzaklaşılmış, objektifler ve kalemler bu ortak dilin oluşturulmasına koyulmuş gibi.

"Hepsi değil tabii ki" dedim. Benim görebildiğim kadarıyla Hürriyet, Cumhuriyet ve Yeni Çağ dışında kalan (Gözcü filan da vardır muhakkak ama onları saymıyorum artık) ulusal gazeteler Danıştay binasında sıkılan kurşunların "rejime", "laikliğe" ya da bilmem hangi soyut şeye sıkılmadığının bilincine varmış görünüyor. Söz konusu saldırının "kökenleri"ni ciddiyetle araştırıp yorumluyor.

Hürriyet gazetesinin konuya nasıl "utangaç" yaklaştığının en iyi delili geçen günkü (24 Mayıs) başsayfasıydı. Başsayfaların "Susurluk" ilişkisine yönelik haberlerle dolu olduğu bir günde Hürriyet bilmem kaç punto ile manşetten şu soruya cevap aralamla meşguldü: "Türk kızı neden bisiklete binmez"(!) Ne dersiniz, bu derece "sürrealist" bir manşetle uzun zamandır karşılaştınız mı? Gazetenin baş sayfasında "müstafi yüzbaşı Muzaffer Tekin"e (birinci yanlış: "müstafi" olabilmesi için görevinden kendi isteğiyle ayrılmış olması gerekir) ilişkin (mini minnacık) haberin başlığı da şöyleydi: "Kelepçesiz taburcu". Hürriyet'in bu sayısında dikkat çeken bir mini röportajı da hatırlatalım: Saygı Öztürk, Veli Küçük ve Korkut Eken'in "müstafi yüzbaşı"ya ilişkin düşüncelerini aktarıyordu.

Cumhuriyet'in durumu da dikkat çekiciydi: Gazetenin (yine 24 Mayıs) önemli yazarları saldırının "laik cumhuriyet"e yönelik olduğunu tekrarlasa da, İlhan Taşçı'nın soruşturmaya ilişkin geniş haberi hiç de bu "ana fikir"de değildi. Dolayısıyla seçim Cumhuriyet okurlarınındı: Taşçı'nın haberi mi, yoksa köşe yazarlarının yorumları mı?

Yeni Çağ'dan ayrıntılı olarak söz etmeye gerek yok herhalde. Ancak şu kadarını söyleyebiliriz: Gazete bu günlerde haberlerinde son derece "seçici" davranıyor.

Peki ya diğerleri? "Makul çoğunluğu" oluşturan diğer gazeteler? Bu sınıfa aklınıza gelen hemen her gazeteyi sokabilirsiniz. Sabah, Milliyet, Akşam, Zaman, Vatan, Radikal, Bugün, Yeni Asya (...) hemen hepsi... (Vakit'i özel olarak değerlendirmek gerekir belki ama şimdi sırası değil.)

Bu gazeteler sadece haberlerinde değil (şaşırtıcı bir biçimde) yorumlarında da "ortak bir dil"e epeyce yaklaşmış görünüyor. Tamam belki bu kadar da abartmamak gerekir; mesela Sabah'ta "Efendim Danıştay Baskını'nın arkasında susurluk varmış!.." diye söze başlayıp, sözü "Hani lennnn!.." diye noktalayan bir Hıncal Uluç ile -tabii ki- karşılaşıyoruz. Ama aynı gazetede bu hükmü tepe taklak eden diğer imzalar da -tabii ki- eksik değil. Tamam, mesela Vatan gazetesi başyazarı Güngör Mengi'nin yazısı arada bir gidip-geliyor; ama bu yazıda da yerinde tespitler var.

Bilmiyorum sizin de gözlemleriniz benimki gibi mi, siz de benim gibi mi düşünüyorsunuz? Bana göre -bu sefer- gazetelerimizdeki manzara bayağı farklı. Bu işe sevinmeliyiz. Hatta "fırsat bu fırsattır" diyerek -ve belki de "eski defterler"i yakarak- oluşmaya başlayan "ortak dil"i olanca gücümüzle desteklemeliyiz.

Yazıyı noktalamadan bazı okurlarımın aklından geçtiğine (adım gibi) emin olduğum şu soruyu da cevaplayalım ki buraya kadar okuduğunuz tespitlerden dolayı (ne olur ne olmaz!) "naif" konumuna düşmeyelim: Gazetelerimizde gözlenen bu sevindirici manzara Baykal'ın yüksek sesle ilan ettiği senaryoya toslarsa ne yapacağız? Biliyorsunuz, Baykal, özetle şu senaryoyu seslendiriyor: Danıştay saldırısına ilişkin gazetelere "dağıtılan" bilgilerde yer alan "derin devlet", "çete" ve "emekli subaylar" bağlantısı iddiaları olayı saptırmaya çalışan hükümetin "senaryosu"dur. Aman Allahım, çekilmemiş haliyle bile dehşet verici bir senaryo bu! Böyle bir "senaryo"nun doğru çıkması halinde ise söylenecek söz yoktur artık zaten; her şey tükenmiş demektir zaten...

Geri dön

Yazdır

Yukarı