Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Nar-ı Beyza
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Fehmi KORU f.koru@yenisafak.com.tr

Aslına bakılırsa nitelik ve nicelik yönünden bugünün dünden bir farkı yok; buna rağmen dün geçen yılın son günüydü, bugün de yeni yılın ilk günü ve bu da dünya kadar büyük bir 'fark' oluşturuyor. Eskiyi hayırlısıyla uğurluyor ve hiç el değmemiş 365'lik yeni bir deste açıyoruz.

"Sufi olmak için, unut geçmişi sen: / Bir yepyeni sayfa aç da kurtul dünden. / Çağdaşlığa yavru ol ve gençlik ve akıl, / Hiç gitme bu gür ândan, sonsuz günden."

Bugün yalnız 2006 yılının ilk günü değil, hepimiz için bir başka anlamı daha var bugünün: Bundan sonraki hayatımızın da ilk günü. Yeni yıla dilek tutarak girme âdeti olan toplumlar var; o toplumların insanları, kendilerine bağışlanan -ama ne kadar süreyle olduğu kesinlikle bilinmeyen- hayat imtiyazını ne için kullanacakları hakkında kendi kendilerine söz verirler. Biz ne sözü veriyoruz kendimize önümüzdeki yıl için?

"Bizler, şarap içmeden, kadehsiz de hoşuz; / Gündüz de ışıldarız, güneşsiz de hoşuz. / Derler ki: 'Sizin hiç sonunuz yok!' Doğru: / Asla sonumuz yok, ama biz böyle hoşuz."

"Ömrümü boşa geçirdim." İnsanın yaşı ilerledikçe çevreden kulağına takılan en yaygın yakınma cümlesidir bu. Biteviye yaşanmış, hiç bir ânında geçmişe dönük muhasebesi yapılmamış, ileriye dönük büyük beklentilere kapalı hayatların pişmanlığı... Dostu-düşmanı iyi ayırt edemeyen, yaşanmaya değer hedefleri belirleyememiş ham ruhlar, bir noktaya gelir, içlerinden kopan ve dışarıdan duyulmasını istemedikleri "Ömrümü boşa geçirdim" çığlığını hapsedemez olurlar...

"Bak, hep oturur kalkar o düşmanlarla, / Artık yanlış benim oturmam yârla. / Bir gülle dikenler birlikteyse - sakın! / Kaç! Dostsa yılanlarla sinek - hiç durma!"

Hayata anlam kazandıran anlamlı geçirilmeye adanmış hayatlardır. Herkesin isterse elde edebileceği yakın-uzak emelleri vardır da, her emel ilk elde sanıldığı gibi 'anlamlı' olmayabilir. Mecnun için Leyla 'anlamlı' bir emeldi kuşkusuz; yıllar sonra elde ettiğinde anlamını bir türlü hatırlayamasa da... O'nun peşinde koşarak geçirilmiş ânların bileşkesi O'na kavuşunca elde edilen hazdan çok daha doyurucuysa bunda şaşacak ne var?

"Yazgım seni seçmektir - elden ne gelir? /Üzgün gönlüm mecalsiz - elden ne gelir? / Sordun: 'Feleğin çarkına bağlandık mı?' / Bir başka işim yok benim - elden ne gelir?"

İnsan çelişkilerle dolu bir yaratık. Elbette bizi oluşturan kimyasal terkipler var, fiziğimiz de önemli. Göze ilk ilişen özelliklerimiz ile hiç düşünmeden varlığını kabul ettiğimiz ortak unsurlarımız bizi insansoylu yapıyor. "Ne zaman insan oluyoruz?" sorusunun kendi açımdan cevabı şu: "Öteki canlılardan farklı olduğumuzu idrak etmeye başladığımızda..." Onu da sağlayan görünenden öte değerlerimiz...

"Gök, her gece bin çiçekli bir bahçe olur: / Evrende de, gönlümde de bir tatlı huzur... / Derken bin hıçkırık kopar kalbimden, / Zulmet tutuşur da gök alevlerle solur."

Ne dileyebiliriz yeni bir yıldan? En iyisi, bu yazıya zenginlik katan rubailerin sahibi Mevlânâ Celaleddin Rumi versin bu sorunun cevabını:

"Aşk var oldukça her günüm coşkuludur. / Ben avcı değilsem de avım işte budur. / Anım bu, çağım bu, varlığım sonsuza dek... / Ülküm, barışım, dostum gönlümde huzur."

2006 yılınız da aşk ve huzur dolu geçsin.

NOT: Yazıyı süsleyen Mevlânâ rubailerini, Türkiye İş Bankası tarafından yeni yayımlanan 'Candan Cana' adlı eserden aktardım. Erol Akyavaş'ın herbiri birbirinden güzel ve anlamlı resimleriyle bezeli eserde, rubaileri Türkçeleştiren Talat Sait Halman... F.K.

Geri dön

Yazdır

Yukarı