Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Nar-ı Beyza
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Rasim ÖZDENÖREN rozdenoren@yenisafak.com.tr

-Yeni bir yıla girdik diyenlere ithaf-

Öyle, ölüm günü yok olmaz. O, istediği anda araya girebilir, sırayı bozabilir: onun yasasını kendinden başka kimse belirlemez. O her şeyi kendi kendine belirler. Onun araya girdiği her defasında sıra bozulmuş gibi de görünse, doğal gidişata aykırı bir şey varmış gibi sezinlense de, o, kendi yasası ile birlikte geldiğinden ve her defasında yeni bir yasayla ve yeni bir doğa ile geldiğinden, onun sıra dışılığı ve doğal olanı bozmuş gibi görünüşü, bize gene de bir yasanın, bir doğanın dayatması halinde görünür: bir kere daha biliriz ki, o, kendi yasasını kendisi yapmakta ve bizzat uygulamakta.. bu yüzden ona göre her gün bayramdır ve her gün bir ölüm günüdür. Kaldı ki, Müslüman'ın bayramının bir özelliği, onu başka günlerden ayıran farklılığı, karnavallarda yapıldığı gibi, ölüme yokmuş gibi bir muamele yapılmasına izin vermemesidir. Bir karnavalda ölüm yok sayılabilir, göz ardı edilebilir, ama böyle yapmakla aldanan kim olur: onu göz ardı eden mi, yoksa ölümün kendisi mi?

Gene de, böyle bir günde ölüm çağrışımının bir özelliği bulunmalıdır. Ölümü bir Ramazan bayramında vaki olan Şeyh Abdurrahim Reyhan hazretleri (25 Ocak 1998) sohbetlerinin birinde şöyle söylüyordu: "Aldanmayalım, diyordu, 'üç günlük dünya' derler, bu, bir hadisi şerif mealidir. Peygamber Efendimiz öyle buyurmuş: 'Bu dünya üç günlük'"

Aynı sohbetin devamında şunlar var: "Bu üç günün bir gününü evvel gidenler götürüyor. Bir günü yaşayanlar için. Bir günü de gelecekler için. Şimdi bizim bir günümüz var. Bir gününü bizden evvel gidenler götürmüş. Bir günü de bizden sonra gelecekler götürecek. Yani bu nedir? Ölüm günü. Bu dünya âleminde bu günler, bu aylar gelip gidecek. Bu bize çok görünen günler bir de bakıyoruz ki, yok olmuş. Beş yıl da olsa yok oluyor; on yıl da olsa yok oluyor. Ne kadar ömrümüz varsa hepsini geçirdikten sonra yok oluyor. Öyleyse, senin bir günün var, o yok olmaz. O ölüm günü yok olmayacak. Ne ile karşılaşsan o seninle beraber. O yok olmaz. Bugün hasta idin, yok oldu; yarın hasta idin, yok oldu. Nelerle karşılaştın: kâr ettin, zarar ettin; huzurlu oldun, huzursuz oldun, insanlardan eziyet gördün; bunların hepsi yok oluyor. Yok, yok, yok, hepsi yok oluyor. Ya ölüm günü? İşte senin bir günün var: ölüm günün. Ne çıktıysa karşına onunla berabersin. Düşün işte: o bir gün için!"

Beden için ölümü, içine düştüğü çelişkiyle açıklayabiliriz. Ama ruh için? O da acaba kendisiyle düştüğü çelişkiye mi mağlûp oluyor? Yoksa ölüm bir uzlaşmanın getirdiği bir sonsuzluk kapısını mı aralıyor? Bu soruların cevabı yalnızca ölümün kendisindedir: bekleyelim ve görelim. Şeyh efendinin de öyle söylediğini anlatıyorlar: bekleyelim ve görelim, dermiş o da: ölüm günü var mıymış, yok muymuş?

Geri dön

Yazdır

Yukarı