Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Nar-ı Beyza
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Ali BAYRAMOĞLU alibayramoglu@turk.net

Kimi yakınlar, dostlar vardır, kaybettiğiniz zaman veda yazısından başka şey gelmez elinizden...

Tanımadıklarınız, uzaktan sevdikleriniz için de yazarsınız veda yazılarını...

Önceki gün bu dünyadan göçen tiyatro sanatçısı Mümtaz Sevinç benim için iki hali de temsil ediyor...

Duruşuyla, sesiyle, varlığıyla uzaktan uzağa takdir ettiğim bir adamdı o...

Aynı zamanda Burgaz Ada'da yaz günlerimin, gözleri gülen, neşeli, tok sesli ayak üstü sohbet arkadaşı...

Onu her iki anlamda da özleyeceğimi biliyorum...

Karşılıklı olarak defalarca tekrarlanmış, ama bir türlü gerçekleşmemiş birlikte uzun bir yaz yemeği artık bir hayal oldu...

Bugün bu köşede, bu satırlarla ona elveda demek, henüz toprak altında olmadığı son saatlerde onu anmak istedim...

Mümtaz Sevinç'i her görüşümde yanında hayat arkadaşı Banu Dalkır olurdu...

Mümtaz'ın o hayat arkadaşının eliyle can vereceğini kim bilebilirdi?

Bu dünyadan böylesine haksız bir biçimde ve zamansız göçeceğini kim tahmin edebilirdi?

Mümtaz Sevinç'in öyküsü bu ülke insanın öyküsü gibidir...

Bir köyde, Elazığ'ın bir köyünde dünyaya gelip zirveye çıkanlardandı o.

Şöyle anlatmış öyküsünün başlangıcını:

"Mahallemizde bir tiyatrocu abimiz vardı; Nurtekin Odabaşı. Bir oyunda birdirbir atlaması gereken çocuğa ihtiyaç varmış. Daha 10 yaşındaydım. Beni aldı, tiyatroya götürdü. O zamana kadar hiç tiyatro izlememiştim. Böylece, birdirbir atlayarak tiyatroya başladım."

Tiyaro sahnelerinde parlamış, kaytan bıyıklı bu Türk yakışıklısının sesi gerçekten bu kubbede hoş bir seda olarak kalacak...

TRT'nin renksiz televizyon dönemlerinde 'San Francisco Sokakları'ndaki Müfettiş Steve Keller'ı, 'Doludizgin-Bonanza'da küçük Joe Cartwright'ı, 'Küçük Ev'de de Charles Ingalls'ı o seslendirmişti...

Alain Delon'un, Jean Paul Belmondo'nun, Paul Newman'ın da filmlerdeki sesiydi o...

Anadolu Ajansı ve Radikal Gazetesi onun öyküsünün geri kalan kısmını şöyle özetliyor:

"12 Mart döneminde takibata uğrayan Sevinç, bir süre Nisa Serezli-Tolga Aşkıner Tiyatrosu'nda çalıştı, sonra da Devlet Tiyatrosu'na girdi. O yıllarda tek hayali bir kültür merkezi açmaktı. Uzun yıllar Devlet Tiyatrosu'nda çalıştı, Ankara'dan İstanbul'a geldi. 'Yeşil Papağan Limited' oyunundaki performansı ona 'Şehnaz Tango' dizisinin, dizi de 'televizyon yıldızı' olmasının kapılarını araladı.

Ama aklı fikri, düşünü kurduğu kültür merkezindeydi.

Sonunda tüm birikimini koydu ve 2000 yılında 'Düşün Sahnesi'ni açtı. Sevinç'in oynadığı tiyatro oyunları arasında, 'Kamyon' (AKM Aziz Nesin Sahnesi'nde en son oynadığı oyun), 'Ferhat ile Şirin' (İsmet Küntay En İyi Erkek Oyuncu Tiyatro Ödülü), 'Sultan Gelin', 'Odada Savaş' yer alıyor. 'Beyza'nın Kadınları', 'Gülün Bittiği Yer' ve 'Hoşçakal Yarın' gibi sinema filmlerinde de rol alan Mümtaz Sevinç, 'Şehnaz Tango' dışında 'Eltiler', 'Sır', 'Baykuşların Saltanatı', 'Çifte Bela', 'Emanet', 'Sihirli Annem' ve 'Nehir' gibi televizyon dizilerinde de oynadı..."

Az iş mi tüm bunlar...

Ama bize işten çok can lazımdı...

İşte böyle...

Bu yaz adada gözlerim ve kalbim Mümtaz Sevinç'i arayacak...

Ada onsuz eksik olacak...

Ama onu hep daim yadedeceğiz...

Huzur içinde yat Mümtaz...

Geri dön

Yazdır

Yukarı