Yusuf Kaplan, Fatma Barbarosoğlu, Ömer Lekesiz, Hasan Öztürk ve Kemal Öztürk'ün yazılarının en dikkati çeken bölümleri:
Yusuf Kaplan: İran’la ortaklaşa oynanan asırlık tehlikeli oyun!
İran’da neler olup bittiğine ilişkin yapılan yorumlar, İran konusunda kafamızın bir hayli karışık olduğunu gösteriyor.
Amerika da, İsrail de, “terörü desteklediği” gerekçesiyle İran’a yönelik sert açıklamalarda bulunuyorlar zaman zaman. Hatta iş, İran’ın vurulması gerektiği, vurulacağı noktasına kadar götürülüyor bazen.
Fatma Barbarosoğlu: On çocuklu ailenin profesör oğlu: Hüsamettin Arslan
Geçmişte yaşananları bugüne getiren nedir? Bugüne gelenlerden kaçı yarına varmak için yola düşecektir ? Son yıllarda, bendenizin dününü bugüne getiren daha çok bir ölüm haberi oluyor.
Salı sabahı Nazife Şişman aradı. Bir gün önce başladığımız muhabbeti devam ettireceğimizi zannediyordum. Nerede kalmıştık dercesine Efendim dedim açtığım telefona. Nazife’nin konuşmaya pek şevki yoktu. Baktım benim anlattıklarımı da dinlemiyor, sözü söze eklemekten vazgeçtim.
Telefon tellerine yaydığımız bir boşluk oldu. Sonra o boşluğun içine Nazife’nin sesinden ölüm haberi düştü: “Hüsamettin Arslan ölmüş...”
“Ne uzak ne yakın bize ölüm.”
Kemal Öztürk: Gençlerde körleşme nasıl olur?
Geçenlerde bir genç arkadaşım mesaj attı: “Hani gençlere yönelik daha çok yazı yazacaktınız? Yine unuttunuz” dedi. Sonra baktım, dünya siyaseti ve içerideki gelişmeler öyle yoğun olmuş ki, gençlere verdiğim sözü tutmaya fırsat olmamış.
Haklılar.
Bunu da biliyorum, gençlere yönelik yazdığım yazıların toplumsal faydası daha çok görülüyor. Yaş ilerledikçe fikrini değiştiren, ikna olan, karar değiştiren çok az olur. Bunun nedenlerinden biri körleşmedir. Fiziksel değil, zihinsel körleşmeden bahsediyorum.
Ömer Lekesiz: İran: Eski soruların yeni kuluçkası
İsim, şeye şeylik kazandırmak kastıyla onu lafzen işaretlemektir.
Terim, şeyin şeyliğine bir had belirlemek maksadıyla, onun lafızla yüklendiği (ismî) hakikati mana yönünden çerçeveleyerek tanımlamaktır.
“Seyyid Şerif Cürcânî, ünlü eseri et-Tarîfât’ta ıstılahı ‘bir topluluğun herhangi bir şeyi bir isimle isimlendirmeden görüş birliğine varmaları’ diye tanımlar. Başka bir görüşe göre ıstılah veya terim, bir ilişki nedeniyle lafzın sözlük anlamından başka anlamda kullanılması veya bir grubun belirli bir mânâ karşılığında bir lafzın kullanımında görüş birliğine varmış olmalarıdır.” (Abdürrezzâk Kâşânî, Tasavvuf Sözlüğü, çev.: Ekrem Demirli, İz yay.; sunuş yazısı)
Hasan Öztürk: “Erdoğan’ın olmayacağı” fikrini satın almak
Haziran 2015 seçimlerine giderken, Ak Parti içindeki etkin bir yapı “koalisyon” hazırlığına çoktan başlamıştı.
Gerekçe olarak, “Birikmiş gazın alınması. Dışarıdan yükselen tepkilerin dindirilmesini” gösteriyorlardı. Ve en nihayet CHP- AK Parti koalisyonu için isim bile bulmuşlardı: Büyük koalisyon!
O dönemde Ak Parti’ye çalışan kimi araştırma şirketlerinin sözcüleri de seçimden tek başına iktidar çıkamayacağını söyleyip mutlaka, “Bir toplumsal uzlaşı formülü olarak koalisyon” fikrini dillendiriyordu.
7 Haziran seçimlerinin son virajında “sistem değişikliği” düşüncesi kampanyada kullanılmazsa yani “başkanlık sistemi anlatılmazsa” kararsızların oyunun Ak Parti’ye yönelmeyeceğini söylemiştim. Ak Parti sözcüleri sistem değişikliğini savunmadıkları gibi parlamenter sistemin faziletlerini, hatta koalisyonun iyiliğini anlatarak kampanyayı tamamladılar.
