Osmanlı’da gün boyu süren iftar hazırlıkları özellikle konaklarda yemek sonrası Enderun geleneği ile kıldırılan teravih namazları ile en üst noktaya çıkardı. Ramazan’ın en özel ibadetlerinden birisi olan teravih namazı heyecanının yaşandığı yerler arasında cami ve mescitler dışında Enderun geleneğinin uygulandığı konaklar da yer alırdı. Normal günlerde de konakta bulunan konak imamı teravih kıldırmaz, dışarıdan bir imam ve güzel sesli müezzinler tutulurdu. Teravih namazını kıldıran imamın sesine dokunmaması için uzağına konan buhurdanda öd ya da amber yakılırdı. Müezzinler bu cemaat saflarının en sonunda bulunur, her iki rekâtta bir hep birlikte ilahiler okurlardı.
ÇOCUKLU KADINLARA ÖZEL TERAVİH
Kadınların teravih namazı kılmaları için de camilerde özel yerler ayarlanır, küçük çocuğu olan kadınlar, camiye gitmeleri zor olacağı için mahallede bir evde toplanarak namazlarını kılarlardı.
