Geçen Ahmet Altan''ın bir söyleşisini okudum. İlginçti.
Altan''ın karışık ruh dünyası..
Hem ateist, hem değil. Hem şu.. Hem bu..
Ama insan.
İsimler gelip geçti gözlerimin önünden..
Rufai Şeyhi Kırkanahtarlı Mustafa Efendi..
Hüseyin Nihal Atsız, Cemal Paşa, Cavit Bey, Mustafa Madanoğlu..
Mardin ailesi, Ertegün ailesi..
Prof. Hasan Reşat Sığındım..
Ahmet Cevdet Paşa, Tevfik Fikret, Mehmet Akif.. Muhsin Batur..
Ve daha niceleri..
Her biri ayrı cephelerin adamları..
İlk bakışta oğulun babanın, torunun dedenin yolundan gitmesi akla gelir.
Ama hayat öyle mi..
Yaşam denilen çalkantılı deniz, insanı aparır..
Farklı kıyılara savurur.
Bu yüzden babalar ve oğullar ayrı kişilikler..
Bu bazen bizi şaşırtır.. Bazen düşündürür..
Bazen de hayıflandırır..
Çünkü, hayat canlıdır..
Ve canlı olan herşeyi etkiler.
Ahmet Altan''ı başında takkeyle, Rufai Tekkesi''nde zikir çekerken hayal edebilir miyiz?
Hasan Cemal''i siyah kalpakla,Turancı nutuklar çekerken düşünebilir miyiz?
Yahut Yağmur Atsız''ı Orta Asya steplerinde elinde Çin ordularının üzerine yürürken..
Ünlü halkla ilişkilerci, Cumhuriyet gazetesi yazarı Betül Mardin''i başörtülü gezerken..
Ender Mermerci''yi Cerrahi Tekkesi''nde saf tutarken..
Eski sosyalist Şiar Yalçın''ı liberalizmi överken görebilir miyiz..?
Nefes aldıkları sürece..
Herşey mümkün.
Ahmet Altan''ın büyük dedesi Rufai Şeyhi Kırkanahtarlı Mustafa Efendi.
Baba Çetin Altan''ı bambaşka hüviyetle tanıdık.. Ahmet Altan''ı da öyle..
Çetin Altan TİP''li bir Marksist idi.
Sağcılarla sille tokat kavga ederdi..
Oğul Ahmet Altan.. Yarı ateist, yarı değil.
Hüseyin Nihal Atsız.. Türkçü camianın en keskin ideologlarından.. Katıksız bir anti-komünist idi. Atsız oğlu Yağmur''u “Selam” şiirinde bakın nasıl hayal ediyor:
“Ey geçmişin yiğitleri! Selam sizlere/Ey yarının şehitleri! Selam sizlere!/ Siz tarihe yazıyorken şanlı bir satır/ Aranızda bulunacak güleç bir batır/Atsız oğlu Yağmur denen bu yağız çeri/Atılarak hepinizden daha ileri/Güldürecek babasının yanık ruhunu/
Oysa Yağmur solcu olmuştu.
Tanıyanlar anlatır, Nihal Atsız''ın gözü açık gitti oğlu Yağmur yüzünden diye..
Aradan yıllar geçti, Yağmur Atsız da değişti.
Babasına biraz daha yaklaştı..
Ama Nihal Atsız?..
O hiç değişemez.
Onu öyle hatırlayacağız.
1926''da Atatürk''e suikast davasında idam edilen İttihatçı Cavit Bey, liberal ekonomi yanlısıydı.
Küçük yaşta babasını ipe veren Şiar Yalçın, Cavit Bey''le zıt düşünceliydi. Sosyalist idi. İşinden oldu, hapse atıldı, vesaire. O da değişti.
Muhsin Batur Paşa 12 Mart darbecilrendendi. Ama oğul Enis Batur, tam bir demokrat ve edebiyat adamı..
Cemal Madanoğlu Paşa 27 Mayıs''ın içindeydi. 1960''ların sonlarında adı, sol bir cuntanın lideri olarak anıldı..
Babası Madanoğlu Mustafa, Kuvay-ı Milliye aleyhtarı olduğu için yurt dışına çıkarılan “Yüzellilikler”den idi.
Yani o günkü tabirle, haindi.
Cumhuriyet döneminde isyan etmiş pek çok kişinin oğulları, torunları birbirinden çok farklılar. Kimi dindar, kimi solcu, kimi Kemalist.
Cemal Paşa, dediğim dedik bir adamdı.. Türkçü kanattandı. Komitacıydı.. Torun Hasan Cemal, solcuydu. Bir ara komitacılık yaptı..
O da eski Hasan Cemal değil şimdi..
Prof. Hasan Reşat Sığındım.. Nakşi Şeyhi Küçük Hüseyin Efendi''nin müridiydi..
Kızı Ender Mermerci İstanbul sosyetesinin en ünlü kadını..
Büyük mütefikkir, tarihçi, devlet adamı Ahmet Cevdet Paşa..
İslami camianın çok sevip saydığı Paşa''nın torunu din değiştirip rahibe oldu..
Aydınlanmacı Tevfik Fikret''in oğlu Haluk ise bir papaz..
İstiklal Marşı şairimiz Mehmet Akif''in büyük bel bağladığı oğulluğu Asım''a gelince..
İdealize ettiği gibi yaşamadı o da.
Öz oğlu Emin ise, babası Akif''in ruhunu incitecek şekilde yaşadı. Akif''in torunlarından birisi, Türkiye Komünist Partisi Başkanı Aydemir Güler.. Dedesiyle taban tabana zıt.
Tevfik Fikret, Haluk''a bel bağlamıştı..
Akif ise Asım''a ve Asım''ın nesline..
İki babanın hayali de gerçekleşmedi.
Hayat böyledir..
Babalar, oğullar ve torunlar..
Herkes kendi serüvenini yaşar.
Ve insan değişir..
